H Δικαιοσύνη στηρίζει το «κίνημα της πετσέτας» | απελευθέρωση των παραλιών από την αυθαιρεσία και την κερδοσκοπία
Τεράστια beach bar που με «το έτσι θέλω» καταλαμβάνουν την παραλία με ξαπλώστρες και τη μετατρέπουν σε ιδιωτική, στήνουν ενίοτε φράχτες, βάζουν μπράβους για face control και άλλες αδιανόητες εντελώς παράνομες και αντισυνταγματικές πρακτικές τείνουν να γίνουν καθεστώς και «κανονικότητα» σε όλα τα μεγάλα τουριστικά νησιά με την κατάσταση σε Μύκονο και Πάρο να έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Εξαγριωμένοι -δικαίως- πολίτες οργανώνονται και διεκδικούν το αυτονόητο: την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία που αποτελεί βάσει του Συντάγματος δημόσια περιουσία. Κοινώς ανήκει εξίσου σε όλους. Οι πρώτες μάχες δόθηκαν στη Μύκονο.
Και το σημαντικό είναι ότι κερδήθηκαν. Παράνομοι φράχτες έπεσαν, αυθαίρετα γκρεμίστηκαν, παραλίες ξανάγιναν δημόσιες. Ο Πάνορμος θυμίζει εποχές 80΄s, λένε κάτοικοι και επισκέπτες της Μυκόνου.
Πολίτες αντιδρούν και γεννιέται το «Κίνημα της Πετσέτας».
Στο πλευρό τους και η Δικαιοσύνη με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να παρεμβαίνει σήμερα μετά τις καταγγελίες σε κατάληψη τμημάτων του αιγιαλού στην Πάρο, χωρίς τις προϋποθέσεις του νόμου και την παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού, ζητώντας την πιστή εφαρμογή της σχετικής εγκυκλίου της ανώτατης εισαγγελικής αρχής με θέμα την απρόσκοπτη πρόσβαση στις παραλίες.
Τι προβλέπει ο νόμος για τους αιγιαλούς και τις παραλίες
Τι είναι, για τη νομοθεσία, αιγιαλός και παραλία;
Αιγιαλός είναι «η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της». Θεωρείται ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας, που προστατεύεται από την πολιτεία η οποία το διαχειρίζεται σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του. Παραλία είναι η ζώνη της ξηράς που ξεκινά από τον αιγιαλό και «συνδέει» την ξηρά με τη θάλασσα. Το πλάτος της καθορίζεται (από το κράτος) σε τουλάχιστον 30 και μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, ενώ επιτρέπεται να είναι μικρότερο ανάλογα με τα γεωμορφολογικά στοιχεία κάθε ακτής και φυσικά, το δομημένο περιβάλλον.
Σε ποιον ανήκουν ο αιγιαλός και η παραλία;
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι αιγιαλοί και οι παραλίες είναι δημόσια (εκτός συναλλαγής) και κοινόχρηστα. Κύριος προορισμός τους, ως κοινόχρηστα, είναι «η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση του κοινού σε αυτά, καθώς και η επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, λιμνοθάλασσα, λίμνη ή ποταμό». Εξαίρεση επιτρέπεται μόνο για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος.
Υπάρχουν ιδιωτικές παραλίες στη χώρα μας;
Οχι. Κάθε επιχείρηση που γειτνιάζει με παραλία οφείλει να διατηρεί ελεύθερη την πρόσβαση των λουομένων (αν δεν υπάρχει άλλη πρόσβαση) μέσω των εγκαταστάσεών της. Αν με κάποιο τρόπο μια επιχείρηση προσπαθεί να παρεμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών στην παραλία (με αποτρεπτικές πινακίδες, περιφράξεις ή φύλαξη) οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται στην αστυνομία. Μοναδική εξαίρεση, οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ για τις οποίες έχει θεσπιστεί εισιτήριο.
Τι επιτρέπεται σε αιγιαλούς και παραλίες;
Ο γενικός κανόνας είναι ότι επιτρέπεται η παραχώρηση της «απλής» χρήσης τους, αλλά όχι η κατασκευή μονίμων εγκαταστάσεων. Η απλή χρήση περιλαμβάνει τα γνωστά ομπρελοκαθίσματα, πλωτές εξέδρες για θαλάσσια σπορ, φουσκωτές «παιδικές χαρές». Σε κάθε περίπτωση, η παραχώρηση (που γίνεται έναντι τιμήματος) δεν πρέπει να επηρεάζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους. Η παραχώρηση πραγματοποιείται είτε απευθείας από το υπουργείο Οικονομικών ή από τον δήμο.
Με ποιους όρους επιτρέπεται να τοποθετούνται ομπρέλες και ξαπλώστρες;
Η μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια δεν μπορεί να ξεπερνά το 50%.
Σε μια μεγάλη παραλία μπορούν να υπάρχουν πολλές παραχωρήσεις σε «ομπρελάδες»;
Ναι. Αλλά πρέπει να καταλαμβάνουν έως 500 τ.μ. έκαστος και να διατηρούν ανάμεσά τους ελεύθερη ζώνη 100 μέτρων (και συνολικά να καταλάβουν έως το 50% μιας παραλίας). Η υποχρέωση ελεύθερης ζώνης δεν ισχύει για τις περιπτώσεις χρήσης της παραλίας από τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε επαφή με αυτήν. Το σημείο αυτό άλλαξε με τον νέο νόμο και θα εφαρμοστεί από το 2020.
