Με λίγα λόγια: Έλα, έλα ξάστερη μέρα μου και Καθαρά Δευτέρα μου…
Γράφει η Φωτεινή Σεγρεδάκη:
«Έλα να πούμε προσευχή, στη διάφανη ψιλή βροχή, να την παρακαλέσουμε, μ’ ευλάβεια, κατάνυξη, θέρμη πολλή κι αγάπη.. να ‘ρθει τη νύχτα σιγαλά, το κρίμα να ξεπλύνει…
ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΡΙΜΑΤΑ, μη λες!! και μάθε το μικρή μου, πως μιαν αγέρωχη καρδιά σαν ήθελ’ αμαρτήσει, καρτερικά και στωικά την ώρα της προσμένει, γονατιστή στο κρίμα της, για να ‘βγει Αγιασμένη.
Γιατί ‘ναι αλήθεια από παλιά, το κρίμα αν δεν περάσεις, δεν πρόκειται θριαμβευτής, στον Αγιασμό να φτάσεις!…
Χρόνια πολλά, καλή Σαρακοστή, με γαλήνιο πέρασμα στην φωτεινή εποχή της Άνοιξης!»
Υ.Γ, Είναι της ίδιας, από την ανέκδοτη συλλογή, με εικονολογικές διαθέσεις, και εικονοκλαστικές…προθέσεις~
