«Ακρωτηριαστήκαμε» | έπεσε το facebook φίλε…

Τώρα που έπεσε το facebook για λίγα λεπτά, πιθανολογώ για λόγους συντήρησης ή τεχνικού προβλήματος, ήταν μια καλή ευκαιρία να μετρήσουμε το βαθμό της ισχυρότατης εξάρτησης μας από το διαδίκτυο, την ηλεκτρονική επικοινωνία, που έχουμε αγκιστρωμένη κάμποσα χρόνια τώρα στην προέκταση αριστερής ή δεξιάς παλάμης.
Είναι ακριβώς σαν να κόπηκε το ρεύμα στο μεγαλύτερο καφενείο επικοινωνίας που δημιουργήθηκε ποτέ.

Είναι λες και σκοτείνιασε ξαφνικά, λες κι «ακρωτηριαστήκαμε» φίλε…

Να δημοσιεύσεις δεν μπορείς, να διαβάσεις σχόλια δεν μπορείς, να κουτσομπολέψεις δεν μπορείς, να ενημερωθείς αδερφέ, ούτε αυτό μπορείς.

Μπορείς όμως να αποτοξινωθείς για λίγη ώρα από αυτή την ισχυρή εξάρτηση, που αλλοιώνει την επαφή με τους ανθρώπους γύρω, που «εκφυλίζει» την επικοινωνία, που σε κάθε αλόγιστη χρήση αποχαυνώνει και αποξενώνει τα παιδιά.

Μπορείς λοιπόν να έρθεις σε επαφή με αγαπημένα σου πρόσωπα, με ξεχασμένους φίλους, να βγεις έξω, να περπατήσεις χωρίς το τηλέφωνο, χωρίς να «μετράς» τα βήματα, χωρίς ηλεκτρονικούς ήχους και το άγχος για το επόμενο ραντεβού.

Είναι θεόσταλτες αυτές οι «out of order» ανορθογραφίες του Zuckerberg.

Είναι για να έχουμε στιγμές, που μας θυμίζουν την γνησιότητα της επαφής μεταξύ των ανθρώπων, της αμεσότητας, της αληθινής επικοινωνίας. Με τα μάτια, με τα χέρια, με τις μυρωδιές και την σπίθα στο βλέμμα. Όχι με κουμπιά…