Η δύναμη της οικογένειας και της αγάπης | ο Χρήστος Δασκαλάκης για το «Γονεοτροφείο» (συνέντευξη)

Ο συγγραφέας Χρήστος Δασκαλάκης μιλάει στο biskotto.gr για το νέο του βιβλίο «Το Γονεοτροφείο» μετά την όμορφη ανάγνωση, που καθήλωσε μικρούς και μεγάλους στο koukoubook. Ένα αναγνωστικό διαμάντι που μας μιλάει για την ασφάλεια και την αγάπη που μας παρέχει το σπίτι μας. Ένα παραμύθι που αγγίζει την κάθε ηλικία.
Απολαύστε τον.

⦁ Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το «Γονεοτροφείο» και από πού προέκυψε ο τίτλος;

Θα έλεγα ότι ήταν μια καθαρά προσωπική ανάγκη. Ένα προσωπικό βίωμα που κάποτε με βασάνιζε αλλά στη συνέχεια έγινε δέρμα μου και το αγκάλιασα. Έχω υπάρξει παιδί, ασχολούμαι με παιδιά, επικοινωνώ με παιδιά και πάντα έβλεπα εκείνο το μικρό κενό μεταξύ «μικρών» και «μεγάλων». Την προσπάθεια και την απόρριψη. Τα πρέπει και τα θέλω. Την ουσία και τη βιτρίνα. Και εκεί ένιωσα πως ήθελα να πω τα πράγματα με το δικό μου τρόπο. Έτσι όπως θα ήθελα ιδανικά να ήταν και στη δική μου ζωή.
Το «Γονεοτροφείο» λοιπόν ήρθε κατευθείαν στο μυαλό μου ως ο αδιαπραγμάτευτος τίτλος και μάλλον εκεί κρυβόταν η επιθυμία μου αυτός ο χώρος να μπορούσε να είναι υπαρκτός…

⦁ Στο υπέροχο παραμύθι σας, ο Παύλος, ήρωας της ιστορίας έψαχνε για οικογένεια. Τι σημαίνει «οικογένεια» για τον Χρήστο Δασκαλάκη;

Οικογένεια για εμένα σημαίνει Αποδοχή, Ασφάλεια, Αγάπη, Αγκαλιά! Όλα εκείνα που είχαμε ανάγκη ως παιδιά αλλά δεν είχαμε τον τρόπο να τα ζητήσουμε. Έχουμε όμως πλέον τη γνώση και τον τρόπο να τα προσφέρουμε. Με οποιαδήποτε ιδιότητα…

⦁ Ποιο είναι το μάθημα, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, που δίνει η ιστορία αυτή στα παιδιά;

Να εκτιμήσουν όσα έχουν. Να νιώσουν τυχερά που έχουν δύο γονείς που προσπαθούν για το καλύτερο. Να κατανοήσουν την δύναμη των ορίων και τη θετική τους πρόθεση. Να νιώσουν τη χαρά της ουσιαστικής οικογένειας, που αγκαλιάζει, στηρίζει, αγαπά και αποδέχεται.

⦁ Το «Γονεοτροφείο» είναι ένα βιβλίο που, χωρίς αμφιβολία, απευθύνεται και σε ενήλικες. Τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που μπορεί να πάρει ένας ενήλικας διαβάζοντας το;

Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσει σε αυτό. Θυμάμαι όμως τις λέξεις κάθε ενήλικα που μου μίλησε όταν διάβασε το βιβλίο, που άνοιξε την καρδιά του και αφέθηκε στις λέξεις του.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις έναν ενήλικα να συγκινείται από ένα παραμύθι. Αυτό για εμένα τα λέει όλα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο για έναν συγγραφέα.

⦁ Τι σημαίνει για εσάς αγάπη; Έχει ορισμό;

Ορισμό ίσως δεν έχει, αλλά έχει μια γλυκιά αίσθηση ασφάλειας και αποδοχής. Αγάπη για εμένα είναι να αγκαλιάζεις το κάθε τι με καλοσύνη και να χειροκροτείς κάθε τι όμορφο χωρίς εγωισμό. Να σέβεσαι, να προστατεύεις, να συγχωρείς, να εκτιμάς και να προσφέρεις.

⦁ Ποια η αξία της συγχώρεσης;

Για αυτό θα χρειαστώ μόνο μία πρόταση. Αν δεν είχα μάθει να συγχωρώ, θα ήμουν ή απόλυτα δυστυχισμένος ή απόλυτα κατεστραμμένος…

⦁ Φώφη και Φώτης σε αντιπαράθεση με την Αλίκη και τον Αλκαίο, τα δύο ζευγάρια των πρωταγωνιστών. Τι κερδίζει και τι χάνει η κάθε πλευρά; Υπάρχει άραγε μοτίβο;

Είσαι πάντα χαμένος όταν κάνεις κάτι επειδή το θέλει ο κόσμος ή επειδή αυτή είναι η κλασική ακολουθία των πραγμάτων. Είσαι πάντα κερδισμένος όμως όταν παλεύεις και κάνεις υπομονή για κάτι που αξίζει, για κάτι που ποθεί πραγματικά η καρδιά σου! Πάντα θα υπάρχει το «καλό» και το «κακό», η εύκολη και η δύσκολη λύση. Ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι αναμεσά μας που είναι πραγματικοί μαχητές και, ειδικά για την οικογένεια τους, θα έκαναν τα πάντα. Αυτοί είναι για μένα οι γονείς πρότυπα. Αυτοί είναι οι μικροί ήρωες που αξίζουν το χειροκρότημά μας!

⦁ Πόση ωριμότητα τελικά πρέπει να έχει ένα παιδί ώστε να αντιληφθεί τι είναι τελικά ωφέλιμο για αυτό; Μπορεί ένα παιδί να το δει σε αυτή την ηλικία ή το κατανοεί όταν πλέον είναι ενήλικας;

Το παιδιά σίγουρα δεν είναι πάντα σε θέση να αντιληφθούν το καλύτερο για εκείνα. Μπορούν όμως να αντιληφθούν τι τα κάνει να νιώσουν αποδεκτά, ασφαλή και ξεχωριστά. Ακόμα και τα πιο «ατίθασα» παιδιά, κάτι θέλουν να μας πουν. Όπως και ο Παύλος του παραμυθιού, έτσι και το κάθε παιδί αναμεσά μας, ξέρει τι είναι εκείνο που η καρδιά του αναζητά. Μπορεί να μην ξέρει πως να μας το πει, αλλά ξέρει πως να μας το δείξει.

⦁ Αν κάποιος σας ζητούσε να χαρακτηρίσετε το βιβλίο με πέντε λέξεις ποιες είναι αυτές;

Αληθινό, χιουμοριστικό, τρυφερό, ρεαλιστικό και αισιόδοξο.

⦁ Πολλές φορές οι γονείς, σε μια προσπάθεια να έλθουν πιο κοντά στο παιδί, χάνουν τα όρια τους και περνάνε στο άλλο άκρο. Από την αυστηρότητα στην ανεκτικότητα. Από τα «μη» και «πρέπει» στο είμαι «φίλος» σου και «κάνε ό,τι θες». Πόσο εύκολο είναι για κάποιον γονιό να τηρήσει το μέτρο;

Εκεί για εμένα βρίσκεται η ευφυία του γονιού. Είναι άλλη η στιγμή που είμαστε φίλοι με το παιδί, άλλη η στιγμή που είμαστε κηδεμόνες. Πάντα όμως παραμένουμε γονείς. Με κατανόηση, όρια, υπομονή και θετική διάθεση. Τα άκρα δε βοήθησαν ποτέ κανέναν. Βοήθησαν όμως η ισορροπία, ο διάλογος και η ενσυναίσθηση.

⦁ Δίχως αμφιβολία, η ασφάλεια, είναι το βασικό χαρακτηριστικό που δίνει η οικογένεια. Η έλλειψη της όμως, τι μπορεί να αποφέρει στο παιδί που θα γίνει ενήλικας;

Χωρίς ασφάλεια ίσως αιωρείται πάντα μία αίσθηση αβεβαιότητας, ανασφάλειας και αναποφασιστικότητας. Αλλά τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Παίζει ρόλο η ζωή που θα επιλέξει να διανύσει το παιδί ως ενήλικας, η δουλεία με τον εαυτό του, οι εμπειρίες και η συναναστροφή του με τους υπόλοιπους. Προσωπικά, μου πήρε πολύ καιρό, χρόνια ψυχοθεραπείας και μεγάλης προσπάθειας για να αγκαλιάσω ο ίδιος τον εαυτό μου, να νιώσω δυνατός και να προχωρήσω. Πάντα λοιπόν υπάρχει φως, αρκεί να θες να το επιλέξεις.

⦁ Στην πρόσφατη παρουσίαση που πραγματοποιήθηκε στα Χανιά, καταφέρατε να καθηλώσετε τα παιδιά και να συγκινήσετε τους ενήλικες. Πώς αλήθεια το πετύχατε αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι στις παρουσιάσεις μου, από το άγχος και το τρακ, δεν καταλαβαίνω καλά τι γίνεται γύρω μου. Αυτό που επιθυμώ μόνο είναι να είμαι ο εαυτός μου. Δεν είναι πάντα εύκολο ομολογώ. Αλλά δεν έχω και κάτι άλλο να προσφέρω πέρα από τις λέξεις και την ιστορία μου. Όταν λοιπόν νιώθω ότι έχω θετικούς ανθρώπους γύρω μου, αφήνομαι, νιώθω ασφαλής και λέω όσα η καρδιά μου έχει ανάγκη να εκφράσει…

⦁ Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας, θα θέλατε να δώσετε μια ευχή στους αναγνώστες μας;

Να μη σταματήσουν ποτέ να ονειρεύονται, να προσπαθούν για το καλό, να διαβάζουν και να πιστεύουν στα παραμύθια! Ό,τι δύσκολο και αν έρθει στη ζωή μας, πάντα στις σελίδες τους θα βρίσκουμε το σωστό, την ελπίδα και τη δύναμη που χρειαζόμαστε…