Απόψε είναι το πένθος το βαρύ…

Από την ιστορική, σημειολογική και ουσιαστική απώλεια της γέφυρας Κερίτη στον Αλικιανό, μέχρι τον πληγωμένο Πλατανιά.

Από τον πλημμυρισμένο Σκινέ μέχρι τις λασπωμένες καλλιέργειες σε όλη την ενδοχώρα της Κυδωνίας.

Κι από τις κατηφόρες με τα βράχια λαιμητόμους στα Νοπήγεια στην πνιγμένη Κίσαμο.

Ο τόπος μας απόψε μετρά, καταγράφει και αποτυπώνει μόνο απώλειες.

Αυτός ο τόσο αγαπημένος τόπος, στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, μαζεύει απόψε, τα λασπωμένα κομμάτια του και από αύριο αναζητά ηρεμία, πλάνο και χρονοδιάγραμμα ανάκαμψης.

Επαναφορά στην κανονικότητα μέσα από καθολικές καταστροφές σε οδικό δίκτυο, ιδιωτική περιουσία, πανίδα και με ηθικό κατακρεουργημένο.

Δεν είναι πρέπον και δε θα έχει και κανένα αντίκρυσμα να αναζητήσει κανεις – απόψε – πολιτικές ή άλλες ευθύνες.

Ζητούμενο είναι η ανόρθωση του ηθικού των γερόντων μας, η πίστη για γρήγορη ανάκαμψη στις εμπορικές και άλλες δραστηριότητες και η δυναμική διεκδίκηση των πόρων που θα χρειαστεί όλο το περήφανο νησί μας για να αποκαταστήσει τη στοιχειώδη τάξη.

Θα χρειαστούν χρήματα και θα απαιτηθεί και αρκετός χρόνος.

Θα ζημιωθούν επαγγελματίες και θα ωφεληθούν οι εκμεταλλευτές.

Αυτό που οι άρχοντες θα πρέπει να τοποθετήσουν στην κορυφή, είναι η ανάγκη, τα πολυδιαφημισμένα Χανιά και η Κρήτη όλη, να κλείσουν τις βαθιές πληγές σύντομα.

Να μη χαθεί η χρονιά εκείνων – και είναι πολλοί – που βιοπορίζονται από τον Τουρισμό και να αποζημιωθούν δέοντως αυτοί οι συμπολίτες που έχασαν τα ζωντανά και τις καλλιέργειες τους.

Απόψε, είναι κάτι σαν πένθος βουβό για την Κρήτη, κάτι σαν ήττα βαριά, σαν να βγήκε ο τόπος από εμπόλεμη ζώνη.

Μα αύριο, θα ναι μια νέα μέρα και η ιστορία ξανά θα καταγράψει, για να αφήσει στο τέλος πρόσημο θετικό.

Αυτό που αξίζει στους Κρήτες, το πριν και το μετά τους.

Έστω και κόντρα στης φύσης τη μανία…