Μάριος Τόκας | ο Κύπριος Ευπατρίδης της μουσικής (αρθρογραφία)

Και τι να πρωτογράψεις τώρα, για τον σεμνό, ευαίσθητο, ταλαντούχο δημιουργό του Νησιού της Αφροδίτης;

Έχω κάνει αφιερώματα εκτενέστερα, να θυμίσω μόνο μια λεπτομέρεια θέλω…, που δεν γνωρίζουν ίσως, οι πολλοί.

Κάθε φορά που έγραφε λοιπόν ο Μάριος μια μελωδία, δεν προχωρούσε…

Πρώτα έπαιρνε τον αγαπημένο του πατέρα στην Λεμεσό, και του έπαιζε την έμπνευσή του, από το τηλέφωνο..

Ύστερα προχωρούσε σε ηχογράφηση.. Αν άρεσε στον λατρεμένο του γονιό..

Είναι μια παράμετρος, υψηλού συναισθηματικού επιπέδου…, προς τον πατέρα του, ως και να χάριζε γενναιόδωρα και σεβαστικά, σε εκείνον, όλο το καλλιτεχνικό σύμπαν του ψυχισμού του.. Πόσοι γιοι, λειτουργούν με τόσο σεβασμό;;
Νέος, πολύ νέος, έκλεισε τα μάτια του σαν σήμερα, πριν από δώδεκα χρόνια.

«Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα, σ’ αναζητώ μ’ ένα βιολί, κι ένα φεγγάρι…»

Αυτό τον στίχο είχα χρησιμοποιήσει κι’ εγώ στο σποτάκι για το αφιέρωμα στα ελληνικά μουσικά όργανα πριν από χρόνια…

Σ’ αναζητώ λοιπόν μ’ ένα βιολί κι ένα φεγγάρι.. «λείπει το βλέμμα σου απ’ της αυγής τα χρώματα λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι»…

Τώρα όλα λειίπουν…και ο Μάριος…