Είναι βαρύς κι αντιεμπορικός ο πολιτισμός μας, τι όχι; | απόψεις
Ο Σύλλογος Προβολής της Κισάμου, πολλοί θα πουν ότι δεν έχει την επιδραστικότητα προηγούμενων δεκαετιών. Ίσως να μην έχει και τα μέσα για να δημιουργήσει και να παράξει έργο.
Μπορεί και η εποχή να μη «βολεύει» ή τελοσπάντων, ίσως ο τόπος γενικότερα να μην «ιντριγκάρεται» και τόσο από εκδηλώσεις πολιτισμού.
Όμως οι άνθρωποι προσπαθούν, λίγοι σε αριθμό, απασχολημένοι με τις οικογένειες και την εργασία τους αλλά προσπαθούν. Και το αντίκρυσμα ποιο να είναι;
Θέλω να πω η στοιχειώδης ανταπόκριση ως ανταμοιβή υπάρχει;
Έχουν οι άνθρωποι αυτοί την ελάχιστη ικανοποίηση να λάβουν ως κινητήρια δύναμη για να συνεχίσουν το έργο;
Εθελοντές. Βάζουν εθελοντική εργασία, ξοδεύουν τις ώρες της ξεκούρασής τους για να τους δει ποιος;
Σε μια κοινωνία που αρέσκεται να βάζει μπροστά τα παιδιά ως «ασπίδα» παπαγαλίζοντας ότι αυτά είναι το μέλλον. Ναι, σε κάθε κοινωνία τα παιδιά είναι το μέλλον.
Και χθες ο Σύλλογος Προβολής Κισάμου «η Γραμβούσα» παρουσίασε ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ του, μια καταπληκτική ως ιδέα και εκτέλεση προσπάθεια, βασισμένη στο ταλέντο και την έμπνευση της νεότητας, παντρεμένη με την γοητευτική και βαθιά ριζωμένη ιστορία του Ελληνισμού.
Και η αίθουσα; Η μεγάλη, λαμπερή και φιλόξενη αίθουσα στο Τσατσαρωνάκειο Πολύκεντρο γέμισε να βραβεύσει τα παιδιά της; Να τιμήσει την προσπάθεια αδερφέ…
Ποίηση και Λογοτεχνικό κείμενο, Ζωγραφική και δίψα για δημιουργία. Τα παιδιά έβγαλαν διαμαντάκια ψυχής, κατέθεσαν έμπνευση, χρόνο και το κρυφό τους όνειρο, αλλά η απήχηση ήταν φτωχή, σχεδόν απογοητευτική.
Σε μια βραδυά που κανονικά θα έπρεπε να μην πέφτει καρφίτσα, παραβρέθηκαν – σχεδόν μόνον – οι γονείς των αυριανών μας σπουδαίων. Οι σημερινοί μας «σπουδαίοι» ήσαν απόντες…
Εξαιρείται ο αντιδήμαρχος Παιδείας, ο επικεφαλής της Μείζονος, λιγοι εκπαιδευτικοί και επίσης λιγότεροι γονείς. Δε βαριέσαι. Έστειλαν τον αντί εμού. Τα παιδιά και πάλι χάρηκαν, έλαμψαν, συγκίνησαν κι εξακολουθούν να ονειρεύονται.
Κι αν ο πολιτισμός καθορίζει το επίπεδο του λαου του στον κάθε μικρόκοσμο, ο τόπος αυτός και συχνά, και πυκνά, υπενθυμίζει με ζόφο, πως αυτός ο μικρόκοσμος χωρίζεται στα δυο. Μικρός κόσμος γίνεται και πάει παρακάτω…
