Η «επίπλαστη ηδονή» της αστικής αγένειας | απόψεις

Είχαμε – και λογικά για πάντα θα έχουμε – την ανάγκη να αναζητούμε ήρωες. Πρωτοπόρους και ηγέτες στην σκέψη, σε κάτι που μας φοβίζει και όλα όσα μας εμπνέουν, ανάμεσα στις δυσκολίες, που συμπαρασύρει του καθενός ο μικρόκοσμος.

Άλλο ήρωες όμως και άλλο «ήρωες».

Άλλο είναι δηλαδή να σε εμπνέει η φλόγα, το όραμα, ακόμα η επαναστατική δράση, ή μια απελπισμένη κραυγή για το ΔΙΚΑΙΟ και άλλο, να «θεοποιείς» τη λεκτική βία, τις ύβρεις και την απροκάλυπτα ανάρμοστη συμπεριφορά.

Στη δίκη μου λογική, η φραστική επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα, με τον τρόπο που έγινε, εντός του αεροπλάνου, με το ύφος που χρησιμοποιήθηκε και το λεκτικό της περιεχόμενο, ήταν κατάπτυστη και απολύτως καταδικαστέα.

Πρόκειται για την – φέρουσα μάλιστα δημοσιογραφική ταυτότητα – κ. Γεωργία Μπιτάκου, η οποία πρωταγωνίστησε στο συλλαλητήριο της Μακεδονίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών και συνταξίδευε από τις Βρυξέλες για Αθήνα με τον κ. Τσίπρα.

Η Γεωργία Μπιτάκου είπε, ανάμεσα σε αλλά υβριστικά στον Αλέξη Τσίπρα, ότι «χαρακτήριζε φασίστες όλους όσοι διαμαρτύρονταν για τη Συμφωνία των Πρεσπών και πως γίνονταν συνεχώς προσαγωγές για τις διαμαρτυρίες».

Και ομιλώ γι αυτό και μόνο το γεγονός.

Και είναι μόνον η γνώμη μου με βάση τα αισθητικά κριτήρια που «κουβαλώ».

Καθόλου δε με απασχολεί να μπω στη διαδικασία για το πολιτικό σκέλος της ιστορίας. Αυτό το κρίνει ο χρόνος.

Μιλώ μονάχα, για το λανθασμένο αντανακλαστικό των πολλών, να «θεοποιήσουν» δηλαδή μια γυναίκα, επειδή επιτέθηκε φραστικά με τον πλέον ανάγωγο τρόπο, στον πρώην πρωθυπουργό.

Στο διαδίκτυο. Είναι εύκολη η διαπόμπευση στο διαδίκτυο. Και η αναγωγή των ηρώων επίσης. Είναι όμως και επικίνδυνη όταν γίνεται βιαστικά, άκομψα και με όλα τα στοιχεία της αγένειας…

Δείτε εδώ το επίμαχο βιντεο:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2265507576891606&id=100002971588086