Η επιστήμη της αγένειας

Στις μεγαλουπόλεις εάν ρωτήσεις 100 ανθρώπους τι είναι αυτό που τους λείπει, η τι είναι εκείνο που τους ενοχλεί περισσότερο, μέσα στη βουή και τον ανελέητο ρυθμό…

Λάθος.

Στις μεγαλουπόλεις δεν μπορείς να ρωτήσεις 100 ανθρώπους.

Δεν μπορείς γενικά να έχεις δίκτυο επικοινωνίας με πολύ κόσμο μέσα σε πλήθος απρόσωπο, εκτός εάν είσαι δημόσιο πρόσωπο ή για κάποιο λόγο ιδιαίτερα δημοφιλής.

Και τότε, η σχέση που έχεις με το “κοινό” σου είναι ξανά απρόσωπη, ιδιοτελής και εξυπηρετεί αμφίδρομες ακάλυπτες ανάγκες.

Στο χωριό είναι αλλιώς τα πράγματα, πιο ανθρώπινα και πιο οικεία. Στις μικρές κοινωνίες οι δεσμοί είναι υπαρκτοί και οι σχέσεις αμεσότερες, όμως κι εκεί κάτι λείπει.

Η ευγένεια λείπει. Ναι αυτό !!!

Ο κόσμος πια δεν επικοινωνεί, βούτηξε τα μούτρα του σε μια μικρομέγαλη οθόνη και χάνεται…

Δεν λέει ευχαριστώ, του λες “καλημέρα” και δεν αποκρίνεται.

Η “κοινωνική φτώχεια” στην περιφέρεια όμως δεν περιορίζεται μόνο στην έλλειψη επικοινωνίας.

Εντοπίζεται σε κρούσματα αγένειας και ατάκες με χρώμα προσβολής, απαξίωσης, μειωτικές.

Στις μικρές κοινωνίες είναι εύκολο να είσαι αγενής.

Είναι και της μόδας, ίσως…

Τους ξέρεις όλους και σε ξέρουν κι αυτοί. Παραγνωριστήκατε.

Μιλάτε συνέχεια, η τριβή δεν αργεί να έρθει.

Και περισσότερο δεν αργεί, όταν η ζωή κυλά μέσα σε προβλήματα, κρίσεις οικονομικές και άλλες, οπότε εύκολα μπορείς να εκστομίσεις την ασχήμια σου.

Κατά έναν τρόπο εσύ μόνος σου δικαιολογείς τον εαυτό σου.

Οι άνθρωποι με ευγένεια και λεπτότητα είναι πλέον λίγοι.

Προσέχουν τις λέξεις, πριν αυτές ξεγλιστρήσουν απ’ τα χείλη τους και κυρίως προσέχουν την γλώσσα του σώματος και το όλον της συμπεριφοράς.

Πλέον στις γυναίκες είναι ευκολότερο να μιλήσεις άσχημα, πάρα να προσφέρεις ένα λουλούδι.

Και στους ηλικιωμένους δεν δίνεις προτεραιότητα, γιατί στο μυαλό σου τριγυρίζει η ανόητη ρατσιστική ψευδαίσθηση ότι “αυτοί έζησαν, να ζήσω κι εγώ”.

Σήμερα κυρίαρχο στοιχείο είναι η αγένεια.

Σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της ζωής.

Ανάγεται σε επιστήμη ο χλευασμός και η περιπαιχτική στάση.

Οι ευγενείς άνθρωποι, η γοητεία τους και η μαγεία των καλών λόγων που μπορεί να σου πουν λιγόστεψαν, βρίσκονται σχεδόν σε αφανισμό.

Σήμερα, αν κάποιος είναι πηγαία ευγενής η κοινωνία τον παρακατσεύει καχύποπτα.

Γιατί σήμερα, ζούμε στην εποχή της απροκάλυπτης αγένειας, αυτής που σου φέρνει αναγούλα και που σου χαλάει το κέφι και που σε κάνει να κοιτάς άναυδος εκείνον που εκπέμπει συμφωνοφωνήεντα του savoir vivre…