Η επιτομή της ευγένειας ήταν ολότελα η έκφραση του Λυριτζή

Η τελευταία εκπομπή για τον σπουδαίο Βασίλη Λυριτζή ολοκληρώθηκε το μεσημέρι. Αυτό που εγώ θα θυμάμαι από τον δάσκαλό μου, είναι που θα θελα να έβαζα στη θέση του εμένα, όταν είχε να διαχειριστεί ζόρικες τηλεοπτικές κρίσεις έχοντας απέναντι του αλαζόνες, αγενείς ή ανόητους.

Ο Λυριτζής ήταν η επιτομή της τηλεοπτικής ευγένειας στην έκφραση και μαζί η απόλυτη ισορροπία στην ηθική τάξη. Μέχρις εδώ είναι δικά μου λόγια…

Παρακάτω, παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα, από το συγκλονιστικό κείμενο που έγραψε στο protagon.gr, ο Κώστας Γιαννακίδης, με το οποίο και αποχαιρέτισε τον φίλο και κουμπάρο του με λόγια που ραγίζουν καρδιές…

“Δεν είναι μόνο που θα μου λείψει ο κουμπάρος μου. Είναι τα χρόνια και οι αναμνήσεις που, από τη μία στιγμή στην άλλη, έγιναν καντηλάκι σε ένα από τα πολλά μνήματα που χτίζουμε μέσα μας όσο μεγαλώνουμε. Ναι, φυσικά, από τον Βασίλη θα μου λείψει η καλοσύνη, η αισιοδοξία και η συναισθηματική του γενναιοδωρία. Περισσότερο, όμως, θα μου λείψει ο Βασίλης ως ένας φάρος ρεαλισμού, κοινής λογικής και ηθικού προσδιορισμού. Ο Λυριτζής λειτουργούσε ως μπούσουλας για τους ανθρώπους γύρω του. Και είχε ένα πολύ σπάνιο χαρακτηριστικό: κατάφερνε να συνδυάζει τις, δεδηλωμένες άλλωστε, πολιτικές του αρχές με τον ρεαλισμό, τη λογική και την ευρύτητα στη ματιά. Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την εντιμότητα και τη βαθιά του καλλιέργεια, συνέβαλαν στην καθολική αποδοχή της προσωπικότητας και του δημοσιογραφικού έργου που παρήγαγε. Δεν ήταν, απλώς, ένας καλός δημοσιογράφος. Ήταν ο ορισμός, η περιγραφή του καλού δημοσιογράφου. Και ένας αληθινά προοδευτικός άνθρωπος”.