Και να που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε! | εκΦΡΑΣΕΙΣ
Λίγο καιρό πριν αν έλεγες σε κάποιον, σαν πιθανή εκδοχή, σαν σενάριο, αυτό που ζούμε σήμερα, θα σε έλεγε φαντασιόπληκτο. Κι όμως βρεθήκαμε έγκλειστοι στα σπίτια μας, υπό την απειλή ενός αοράτου εχθρού, να μη μπορούμε να βγούμε πάρα μόνο παίρνοντας άδεια!
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας και βάλε…
Εδώ στο τέρμα της δυτικής Κρήτης έχουμε κι ένα χωράφι ή ένα δρόμο διαθέσιμο απέναντι από το σπίτι μας και μπορούμε ν’αφήσουμε τα παιδιά να τρέξουν, να γυμναστούν, να εκτονωθούν, κι εμείς μαζί τους. Στις πόλεις κι ιδίως στις μεγάλες τί γίνεται, όταν σε ένα διαμέρισμα 80τ.μ. πρέπει να μείνουν έγκλειστοι δύο ενήλικες με τα παιδιά τους;… Αργά ή γρήγορα η επιβεβλημένη απόλυτη συμβίωση θα γίνει ασφυκτική. Όσο ο αόρατος εχθρός μοιάζει να πλησιάζει κι ο φόβος αμβλύνεται, τόσο οι αντοχές εξαντλούνται κι οι αντιδράσεις οξύνονται!
Και δίνουμε θάρρος ο ένας στον άλλο και λέμε και ξαναλέμε ότι πρέπει να μείνουμε σπίτι για το καλό μας. Λέμε ότι μπορούμε, ότι αντέχουμε…τί είναι λίγες ημέρες ή εβδομάδες εγκλεισμού μπροστά στο μεγαλείο της ζωής για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους;…
Αντίκρυ η πολιτεία μας κουνάει το δάχτυλο και μας καθηλώνει ολοκληρωτικά στα σπίτια μας, η οποία μέσα στο χάος της πανδημίας ενισχύει τις ιδιωτικές κλινικές με αμύθητα πόσα, αφήνοντας τη δημόσια υγεία να «αιμορραγεί».
Από μπροστά μας σουλατσάρουν ένα κάρο «καμμένοι» celebrities οι οποίοι ανακοινώνουν ο ένας μετά τον άλλον τα αποτελέσματα του covid – test τους θετικά ή αρνητικά (σε εμάς τους «καημένους» που δεν έχουμε από το υστέρημά μας 120-300€ για να τεσταριστούμε!) και μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να μείνουμε σπίτι για το καλό μας…
Και μένουμε σπίτι και συνεχίζουμε να δίνουμε θάρρος ο ένας στον άλλον, όσο ακόμα μας επιτρέπεται και αντικρίζουμε την Άνοιξη που είναι στα καλύτερά της. Οργιάζει… και μαζί της οργιάζουν μέσα μας σκέψεις, συναισθήματα, πόθοι κι επιθυμίες. Μία αναγέννηση εσωτερική που μας τροφοδοτεί και μας δίνει δύναμη για ν’αντέξουμε, για να οραματιστούμε τη μέρα που θα «ελευθερωθούμε» και θα ξε-σηκωθούμε απέναντι σε ό,τι μας καθήλωσε και μας θύμωσε όλον αυτόν τον καιρό.
Μαζί μας κι οι ήρωες μιας αόρατης επανάστασης που πριν ήταν ίσως κι αδιάφοροι …οι υπάλληλοι στα super-market, οι υπάλληλοι των φαρμακείων, οι διανομείς φαγητού και καφέ, οι καθαριστές στους δημόσιους χώρους και στα νοσοκομεία, οι νοσηλευτές, οι γιατροί.
Αόρατοι μέχρι πριν από λίγο καιρό, αλλά ορατοί πια σε όλους μας, υπό το φως του αοράτου εχθρού.
Μα τί φαντασία πια διαθέτει η ζωή!!!
Όλοι αυτοί τώρα φαίνονται, τώρα ακούγονται, τώρα μας είναι άκρως απαραίτητοι… τροφοδότες της ζωής! Της ζωής που μάχεται, που διεκδικεί, που συγκρούεται, που αισθάνεται, που ταξιδεύει, που δημιουργεί,που …ζει!
Κρατάμε… κρατάμε γερά για να μην ξεχάσουμε την ΑΛΗΘΙΝΗ ζωή, να μην κλείσουμε τα μάτια μας στην άνοιξη που οργιάζει γύρω μας και «χαθούμε» κι αρχίσουμε να συνηθίζουμε τις αθόρυβες ζωές μας.
