Κοινωνική απομόνωση εν μέσω πανδημίας | μια ανάγκη για να «σωθούμε»
Η φράση που κάνει τον γύρο του κόσμου στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης λόγω της επιδημίας του ιού COVID-19 είναι η «κοινωνική απομόνωση» ως προληπτικό μέτρο.
Καθώς η νέα πανδημία των Κορωνοϊού συνεχίζει να εξαπλώνεται, οι συμβουλές των ειδικών είναι σαφείς: «Μείνετε μακριά από άλλους ανθρώπους».
Οι κοινωνικές αποστάσεις, η αποφυγή των μεγάλων συναθροίσεων και στενών επαφών είναι κρίσιμης σημασίας για την επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού και την αποτροπή της υπερβολικής συσσώρευσης του Συστήματος Υγείας.
Η κοινωνική απομόνωση εν μέσω μίας πανδημίας εκτός του ότι αποτελεί μία επιτακτική ανάγκη για την διασφάλιση της Δημόσιας Υγείας, ταυτόχρονα μπορεί να είναι και μία δυσάρεστη εμπειρία.
Ποιες ομάδες πληθυσμού μπορεί να υποφέρουν περισσότερο από αυτό το είδος
της κοινωνικής απομόνωσης;
Ερευνητικά δεδομένα έχουν δείξει ότι η κοινωνική απομόνωση ακόμη και σε
περίοδο καραντίνας συχνά – αλλά όχι πάντα – μπορεί να έχει αρνητική επίπτωση για την σωματική, ψυχική και συναισθηματική υγεία των ατόμων. Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι υπάρχουν αυξημένες ανησυχίες για την υγεία εκείνων των ανθρώπων που ζουν μόνοι τους και είναι απομονωμένοι λόγω της καραντίνας. Αυτοί μπορεί να είναι είτε οι ηλικιωμένοι είτε οι ευπαθείς ομάδες ή τα μοναχικά άτομα.
Συγκεκριμένα, οι υπερήλικες που ζουν μόνοι τους η μόνη κοινωνική επαφή που μπορεί να είχαν μέχρι σήμερα ήταν άτομα του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος (παιδιά, εγγόνια, γείτονες) που τους επισκέπτονταν συχνά αλλά τώρα
αναγκάστηκαν να τους εγκαταλείψουν για να προστατέψουν την υγεία τους.
Επίσης, τα μοναχικά άτομα υπό κανονικές συνθήκες, μπορούσαν να βγουν έξω και να βρουν συντροφιά σε βιβλιοθήκες, σε πάρκα, πλατείες και σε άλλους κοινόχρηστους χώρους συγκέντρωσης.
Επιπλέον, η κοινωνική απομόνωση θα μπορούσε επίσης να επιβαρύνει περισσότερο την υγεία των ηλικιωμένων αλλά και των ευπαθών ομάδων
που ζουν μόνοι τους, όταν μπορεί να χρειάζονται περισσότερη βοήθεια. Ενδεχομένως, οι κανόνες της καραντίνας μπορεί να έχουν ιδιαίτερα βλαπτική επίδραση για αυτούς τους ανθρώπους σε σχέση με εκείνους που ζουν μαζί με τις οικογένειες τους ή με εκείνους που συνεχίζουν να έχουν κοινωνικές επαφές μέσω της εργασίας τους ή μέσω της εικονικής επικοινωνίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι εξίσου βλαπτική για κάποια άτομα που δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες.
Η κοινωνική απομόνωση ανεξαρτήτως ηλικίας ή κοινωνικής τάξης ή συνθηκών μπορεί επίσης να είναι μια επώδυνη εμπειρία.
Απλά τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ηλικιωμένων, των ευπαθών ομάδων και των μοναχικών ατόμων την βιώνουν πιο δύσκολα.
Παρόλο, που η κοινωνική απομόνωση σε περίοδο πανδημίας μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρούμε τους κανόνες της καραντίνας.
Είναι σημαντικό να ακολουθούμε τις οδηγίες-συμβουλές των ειδικών για την αναχαίτιση του φαινομένου της πανδημίας αλλά δεν μπορούμε όμως και να μην αναγνωρίσουμε και τις δυσκολίες της.
Ως «κοινωνικά όντα» που είμαστε, το τρομακτικό σενάριο που ξεδιπλώνεται
μπροστά στα μάτια μας μέσω της πανδημίας απαιτεί να είμαστε «μη κοινωνικοί» (για μια πεπερασμένη χρονική περίοδο τουλάχιστον) για να καταπολεμήσουμε αυτή την φοβερή ασθένεια.
Ταυτόχρονα, όμως ας μην ξεχνάμε να δείξουμε αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε τον ιό.
Η κοινωνική απομόνωση υπό συνθήκες μίας πανδημίας δοκιμάζει την διάθεση και την ικανότητα των ανθρώπων να λειτουργούν με συνεργασία και αλληλεγγύη.
Κοινωνιολογικά, συνήθως οι άνθρωποι
τείνουν να εκφράζουν ένα αλτρουιστικό και συνεταιριστικό πνεύμα όταν απειλούνται από κάποιο είδος φυσικού κινδύνου, όπως μίας πανδημίας. Μόλις ξεπεραστεί αυτή η ιογενής κρίση να μην ξεχνάμε τα διδάγματα που μάθαμε αυτή τη φορά για την αξία της υγείας, της κοινωνικότητας, της ελευθερίας αλλά και την αξία της διατήρησης ουσιαστικών σχέσεων με άλλους ανθρώπους.
