Μ. Καστανάκης | «να τελειώσει η καραντίνα να κάνω μια καλή μεθιά»

Γράφει ο Μιλτιάδης Καστανάκης, γενικός χειρουργός στο Νοσοκομείο Χανιων:

Θυμάμαι το 1993 νέος γιατρός υπηρετούσα την στρατιωτική θητεία μου σαν γιατρός στην 1η Μ.Αλ. Ο πατέρας μου τότε μου ανέθεσε να κάνω μια ομιλία στο χωριό στον πλάτανο προκειμένου να με γνωρίσουν και οι χωριανοί . Νέος γιατρός γαρ.

Διαλέγουμε που λέτε το θέμα που αφορούσε τον αλκοολισμό (επίκαιρο τότε αλλά κρατάει μέχρι σήμερα) βρίσκουμε το κέντρο (ταβέρνα ο ζαχάρης ) και οργανώνουμε την ομιλία.

Κόσμος πολύς γέμισε το κέντρο. Αλλοι ήρθαν γιατί αγαπούσαν τον πατέρα μου, άλλοι γιατί θέλαν να γνωρίσουν αυτό το καινούργιο φρούτο (την αφεντομουτσουνάρα μου) και άλλοι γιατί τους κουβαλήσαν με το ζόρι οι γυναίκες τους.

Αρχίζω και γω που λέτε την ομιλία και περιγράφω τις επιπλοκές και τις παρενέργειες του αλκοολισμού (βλέπε κίρρωση, εγκεφαλοπάθειες, γαστροραγίες, κλπ. κλπ.) και είχαν παγώσει όλοι και οι γυναίκες σκουντούσανε τους άντρες τους και τους λέγανε “τ’ ακούς που τα λέει ο γιατρός” και τους είχανε πρήξει όλο το βράδυ.

Οπότε στο τέλος της ομιλίας αφού κατάλαβα ότι το αντρικό κοινό είχε πάθει κατάθλιψη αποφάσισα να το γυρίσω λίγο και ανέφερα μια ιστορία που μου είχε πει ο πατέρας μου. Ο γέρο κατερουδονικολής που λέτε έλεγε στον πατέρα μου… “Σπύρο παιδί μου πρέπει μια φορά το μήνα να κάνεις μια καλή μεθια”.

Με το που το λέω αυτό πετάγονται όλοι οι άντρες του χωριού όρθιοι λες και είχαν ελατήριο και αρχίσανε να φωνάζουνε… “Πες τα ρε γιατρέ γιατι μας έκαψες σήμερα” και ξεσπάσανε σε χειροκροτήματα.

Υ.Γ. Αυτή την καλή μεθιά ρε παιδιά περιμένω να κάνω και γω μόλις λήξει αυτή η παλιοκαραντίνα… υπομονή συγχωριανοί!