Ο Γιάννης βούτηξε απ’ τα κέρατα τη μισαλλοδοξία μας… | σύμβολο ενότητας (απόψεις)
Ο Γιάννης ήταν για χρόνια ένας κυνηγημένος μαύρος που «δε θα μπορούσε να γίνει Έλληνας ποτέ». Ίσως να μπορούσε να ζει με το διαρκές άγχος για τον βιοπορισμό, την υγεία, τα αδέλφια και την οικογένεια του. Έως εκεί.
Υπό το φόβο και την ανασφάλεια όμως, που σου εμφυτεύει σε μια ρατσιστική κοινωνία το σκούρο χρώμα στο δέρμα. Έγινε όμως μαλακία. Ο Γιάννης δεν ήταν ένας τυχαίος κυνηγημένος σκουρόχρωμος έφηβος.
Ήταν κι ακόμα είναι, ένα παθιασμένο αγρίμι, αποφασισμένο να πιάσει τη ζωή από τα κέρατά της και να οδηγήσει εκείνος το μέλλον του, με βάση την επιθυμία, τα όνειρα και τη δίψα του για καταξίωση.
Το πέτυχε με τρόπο εμφατικό οδηγώντας τους Μιλγουόκι Μπακς από τα δικά τους κέρατα στο απόλυτο νέκταρ της κορυφής.
Στο μεσοδιάστημα λοιδωρήθηκε και χλευάστηκε με τρόπο μειωτικό, προσβλητικό και ύφος που δεν συνάδει με φιλανθρωπία. Ακόμη και θεσμικοί «επιφανείς» έκαναν το λάθος, είναι γνωστά τα ονόματα δε χρειάζεται να επανέλθω.
Όπως είναι γνωστό και το γεγονός ότι αν και ο Γιάννης γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα πήρε την ελληνική ιθαγένεια το 2013 όταν και αναγκάστηκαν να του την παραχωρήσουν (κατ εξαίρεση) καθότι είχε ήδη λάβει πρόσκληση από τον λαμπερό κόσμο του NBA.
Ακόμα και σήμερα, κάποιοι τον «αγάπησαν» ετσιθελικά, εγκλωβισμένοι στην αποστομωτική δική του υπεροχή, αλλά και την αβάσταχτη καθαρότητα της ελληνικής καρδιάς του, που δε χάνει ευκαιρία να υπενθυμίζει ή και να υπογραμμίζει την αγάπη του για την Ελλάδα, την Αθήνα, τα Σεπόλια, τους φίλους του εδώ.
Υποψιάζομαι πως το 99% των εφήβων που έστω μια στιγμή ένιωσαν ρατσιστική απειλή, αν λέω αν, βρισκόταν στη θέση του Γιάννη σήμερα, με τα όσα κατορθώματα, τα λεφτά την καταξίωση και την απόλυτη δικαίωση, θα ‘τανε απολύτως δικαιολογημένοι να «φτύσουν» το χτες, να ζουν με αλαζονεία και να μην θυμούνται καν προς τα που πέφτει στο χάρτη η Ελλάδα.
Εκείνος δηλώνει παθιασμένος με την Εθνική και πριν καλά – καλά κατακαθίσει η χρυσόσκονη από το μεγάλο του επίτευγμα, λέει πως θα ολοκληρωθεί μπασκετικά «αν κερδίσει κάτι και με την Ελλάδα».
Τέτοιο ξεφτιλίκι δεν ξανάπαθε η μισαλλοδοξία και ο αρρωστημένος άκρατος φυλετικός ρατσισμός. Ο ημίθεος Νικ Γκάλης έγραψε χτες για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο:
Nick Galis
«Γιάννη, είσαι αληθινός μαχητής που κατέκτησες με το σπαθί σου την κορυφή του κόσμου. Για μένα αυτήν τη στιγμή είσαι ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη. Μας κάνεις όλους περήφανους. Συγχαρητήρια, για τις επιδόσεις και το ήθος σου, συνέχισε έτσι».
Και το ήθος σου. ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΣΟΥ…
Κι αν στο απολυτήριο του 54ου Γυμνασίου Αθηνών ο φωστήρας συντάκτης έβαλε υπηκοότητα «αλλοδαπός», ξέχασε να βάλει «άριστα 20», στο μάθημα της θέλησης, της υπομονής, του μεγαλείου της ψυχής.
Για την πανάξια κατάκτηση της κορυφής, των ονείρων και της πίστης στην προσπάθειά του ο 26χρονος σήμερα κορυφαίος πρωταθλητής αξίζει 20 με τόνο.
Και κάτι τελευταίο. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είναι απλά ένας από τους πολλούς που πέτυχε να κερδίσει χρήμα και δόξα μέσα απ τον αθλητισμό.
Είναι και αυθεντικό σύμβολο ενότητας για την Ελλάδα, μεταστροφής των δογματικών σκέψεων, αλλαγής της νοοτροπίας, εκείνης που ορίζει τον κώδικα αξιών με βάσει τη μπογιά στο δέρμα και όχι την αξία της ψυχής.
