Θα σε ψηφίσω, μην εκτεθείς αδερφέ…

Στις μικρές κοινωνίες οι εκλογές εκτός από δημοκρατική διαδικασία είναι το απόλυτο “κοινωνικό μέτρημα”. Ωστόσο τα κριτήρια σχεδόν ποτέ δεν είναι εκείνα που θα απέδιδαν αξιοκρατική και ποιοτική δικαιοσύνη. Δεν θα μπορούσε να είναι.

Με απλά λογάκια και χωρίς υπεκφυγές είναι – σχεδόν – αδιανόητο να μην στηρίξεις αυτόν(ους) που ορίζει η καταγωγή και το αίμα σου. Δεν αποφεύγεται και είναι και λιγάκι ζήτημα τιμής. Στα οικογενειακά τραπέζια το μαθαίνεις από πολύ μικρός αυτό. Με τρόπο σαφή και εμφατικό, μετ’ επιτάσεως και σχεδόν επιβλητικά.

Και είναι τόσο σφικτό το κοινωνικό “πλέγμα” των κλειστών σχέσεων στις μικρές κοινωνίες, ώστε δεν έχεις αξιοκρατική επιλογή. Δεν έχεις τρόπο να αποφύγεις τα χωριάτικα τζάκια και τις “αιματολογικές” υποχρεώσεις. Πολλές φορές με άκομψο στυλ και άγαρμπα θα σου “δέσουν” το χέρι που σταυρώνει με όνομα και επώνυμο.

Επώνυμο είτε βαρύ, είτε κοντινό, είτε λαμπερό, είτε και διεφθαρμένο ενίοτε. Σε απόλυτο συσχετισμό πάντως και συνοχή με τις κοινωνικές υποχρεώσεις, δεσμεύσεις και καταβολές.

Εκτός κι αν εσύ έχεις τόσο σκληρά “καρύδια”, ώστε να κάνεις μια δική σου κρυφή επανάσταση, μόνος πίσω από το πανί.

Εκεί είσαι μόνος και αν έχεις κουράγιο σε συλλαμβάνει ο φακός εξερχόμενο, με ένα κρυφό ελαφρύ μειδίαμα που καταδείχνει την αντιδραστική σου φύση πίσω απ’ το στενό παραβάν…