Το «ένοχο» ρούχο, πρόκληση για το «τέλειο» παιδί | η ανυπεράσπιστη γυναικεία φύση – απόψεις

Δε θα σας πω αν υπάρχουν ή όχι τέλεια παιδιά… Συχνά οι γονείς εθελοτυφλούμε στις αρνητικές πράξεις των παιδιών μας… των δικών μας παιδιών, που κοπιάζουμε και αγωνιζόμαστε για να μεγαλώσουμε.

Η κοινωνία όμως;;; η κοινωνία γιατί κάνει τα «στραβά μάτια», η κοινωνία γιατί σπεύδει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα;

Ποια ανάγκη μας κάνει να αποδώσουμε ευθύνες στο θύμα;

Πριν λίγες ημέρες, νεαρός με το μόριό του έξω κυνήγησε νεαρή κοπέλα μέχρι την πολυκατοικία που μένει.

Είναι σίγουρο, είναι πρόδηλο ότι αν την προλάβαινε, αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν ένα βασανιστήριο για την κοπέλα, που θα την «ακολουθούσε» για το υπόλοιπο της ζωής της.

Ο ρόλος της κοινωνίας

Κάπου το χάσαμε και μια σύγχυση νιώθω να μας «ταλαιπωρεί» ως κοινωνία.

Τρέξαμε να δικαιολογήσουμε – για πολλοστή φορά – τον θύτη… «νεαρός, με ορμές, είδε την όμορφη κοπέλα με το μίνι φόρεμα και η πρόκληση αυτή τον ώθησε σε αυτή την πράξη».

ΟΧΙ!!!! ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΩ!

Δεν θέλουμε να είμαστε γενναίες, δεν θέλουμε να ζούμε με τον φόβο για την ασφάλειά μας!

Θέλουμε να νιώσουμε ελεύθερες, να περπατήσουμε στον δρόμο και να φτάσουμε στον προορισμό μας, χωρίς «αρρωστημένα» εμπόδια!

Δεν είσαι άντρας αν με κυνηγάς για να καταφέρεις αυτό που εσύ θες, αλλά εγώ όχι. Δεν είσαι άντρας αν εμφανιστείς γυμνός μπροστά μου και με κάνεις να νιώσω άσχημα. Δεν είσαι άντρας αν το «όχι» που θα σου πω, το αγνοήσεις για να καταφέρεις να κάνεις πράξη τις αρρωστημένες σου φαντασιώσεις.

Είσαι άρρωστος, είσαι μίασμα της κοινωνίας. Λερώνεις τον τόπο, με κάνεις να αηδιάζω, με ταράζεις!!!

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!!!

Ντύθηκα, στολίστηκα, έβαλα ένα μίνι φόρεμα και βγήκα. Με κολακεύει, με κάνει να νιώθω όμορφα.

Δε το φόρεσα για ‘σένα, για ‘μένα το φόρεσα… Δεν το φόρεσα για να σε προκαλέσω, το φόρεσα γιατί νιώθω άνετα με αυτό.

Κοίτα με, θαύμασέ με, φλέρταρέ με αλλά μέχρι εκεί που βλέπεις και κατανοείς ότι σου επιτρέπω.

Μην γίνεσαι επιθετικός, πάψε να σκέφτεσαι την ενδεχόμενη «χυλόπιτα».

Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα του συμβεί.. όπως επίσης δε θα είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που θα σου συμβεί!

Δεν καταπατώ τον εγωισμό και τον ανδρισμό σου αν σε απορρίψω.

Όταν όμως προχωρήσεις σε πράξεις άσεμνες, χάνεται κάθε ίχνος ανδρισμού στο μυαλό μου. Δε θα με πείσεις να αλλάξω γνώμη. Δε θα έρθω πιο κοντά. Με απωθείς, μου προκαλείς αναγούλα!

ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ, ΘΑ ΣΕ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΩ!!!! ΔΕ ΘΑ ΝΙΩΣΩ ΕΝΟΧΗ!!!

Όπως την κοπέλα εκείνη, στη Νέα Σμύρνη που ο τρόμος – ευτυχώς – δεν την έκανε να χάσει την ψυχραιμία της και κατάφερε να ξεφύγει από το βασανιστήριο του νεαρού!

Μίλησε και κατάφερε να σώσει κι άλλες κοπέλες από τον εν λόγω «άνδρα».

Είναι μια νίκη αυτή, δική της νίκη! Κατάφερε να προστατέψει μέσα από τη δική της περιπέτεια, ο Θεός ξέρει πόσες ακόμα γυναίκες!

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ!

Κι ήταν πολλοί εκείνοι που την στήριξαν.. μα, αρκετοί κι εκείνοι που βγήκαν να δικαιολογήσουν τον νεαρό…

Η κοπέλα έφταιγε που φορούσε μίνι, η κοπέλα του «κουνήθηκε», το παιδί – κατά τον γονέα – είναι «τέλειο», ποτέ δε θα έκανε κάτι τέτοιο.

ΔΕ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!

Να το θυμάσαι αυτό εσύ που με διαβάζεις! Δεν φταις που σου την «έπεσε» άσχημα κάποιος, δε φταις εσύ που σε έπιασε, σε αγκάλιασε, σε φίλησε, σε άγγιξε παρά τη θέλησή σου.

Τέλος στις ενοχές…. έφτασε η στιγμή, η κοινωνία μας να στηρίξει τα θύματα και να περιθωριοποιήσει τους θύτες!
Έφτασε η στιγμή, άντρες και γυναίκες να θέτουμε όρια και να αντιλαμβανόμαστε τα όρια που ο άλλος θέτει σε εμάς….

Για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς «τέλεια» παιδιά….