Το σκοτάδι έγινε βαθύ | Η εμετική «άποψη» Ερντογάν -και- για την Τέχνη

Η είδηση των ημερών στη γείτονα Τουρκία είναι ότι ο σουλτάνος Ερντογάν απαγορεύει τις παραστάσεις κλασικών έργων ξένων συγγραφέων στις Κρατικές Σκηνές της Τουρκίας προκειμένου «να ενισχυθεί το εθνικό-πατριωτικό αίσθημα του λαού».
Και μπορεί αυτή η θλιβερή πολιτική προσωπικότητα να σπέρνει το φόβο στην καλλιτεχνική κοινότητα της Τουρκίας, κυρίως στα παιδιά και να σέρνει την πατρίδα του πίσω βαθιά στο «Μεσαίωνα», αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
Αρκετά δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, αναφέρουν ότι οι περισσότερες και σταδιακά ΟΛΕΣ οι προγραμματισμένες παραγωγές, όπως οι «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Άμλετ», «Μάκβεθ» και άλλες, ματαιώνονται. 
Ο γενικός διευθυντής των Κρατικών Θεάτρων της Τουρκίας, Νεγιάτ Μπιρετσίκ, ανακοίνωσε προ ημερών: «Ανοίγουμε τα θέατρα μόνο με τοπικά έργα, γραμμένα από Τούρκους συγγραφείς και μόνον από συγγραφείς που εκλαμβάνονται ως πατριώτες», αφήνοντας άφωνη την καλλιτεχνική Τουρκία.

Μετά την απαγόρευση από τον Ταγίπ Ερντογάν των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπρεχτ, του Κάρλο Γκολντόνι, και του Ντάριο Φο, ο μόνος εν ζωή, από τους απαγορευμένους πλέον, συγγραφείς, δήλωσε: «Είναι υπέροχο να είσαι στη συντροφιά αυτών των μεγάλων συγγραφέων και να σκέφτεσαι ότι εμείς οι τέσσερις είμαστε η αιτία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία!».

Ο Ντάριο Φο, θεωρεί ότι η απαγόρευση των έργων του είναι για εκείνον ένα δεύτερο Νόμπελ, ενώ σχολίασε πως «η καταστολή στο θέατρο είναι ένα τρομερό σημάδι, γιατί η τάση να μπλοκάρεις όποιον δεν βρίσκεται εντός γραμμής είναι φασισμός».

Η Τουρκία – πολύ καθαρά πλέον – ζει και αναπνέει στο σκοτάδι της, χωρίς καθόλου αυτό να σημαίνει πως εκλείπει απ’ τα σπλάχνα της η καλλιτεχνική φλέβα, το ταλέντο και οι χαρισματικοί νέοι της προόδου και του διαφωτισμού.

Ωστόσο κάποιος, κάπως, πρέπει να την βοηθήσει να απαλλαγεί από τον πανίσχυρο «βιαστή» της, πριν το βιολογικό τέρμα του που καθώς φαίνεται ακόμη αργεί.
2019 έχουμε ρε γαμώ το φελέκι μου…