Τσίπρας – Ερντογάν : Ανάλατες ατάκες ψυγείου
Η-σε κάποια σημεία της-ενδιαφέρουσα διμερής συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο Ερντογάν στην Τουρκία, έρχεται να ταυτιστεί χρονικά με μία δύσκολη πολιτική και επικοινωνιακή συγκυρία.
Το πρωί της Τρίτης η Τουρκία επικήρυξε τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς που όπως ειναι γνωστό τους εχει παραχωρηθεί άσυλο από τη χώρα μας, προσφέροντας μάλιστα αμοιβή 700.000 ευρώ για τον καθένα.
Αυτό προφανώς και δεν είναι μια απλή σύμπτωση, αντιθέτως εντάσσεται στο σαφές, μακροχρόνιο και μελετημένο πλάνο εξωτερικής πολίτικης της γείτονα.
Αν θέλετε το γράφω και αλλιώς : Της εξωτερικής επιθετικής, αλαζονικής, προκλητικής, συχνά εξοργιστικής και άλλοτε εμετικής πολιτικής της γείτονα.
Σημειολογικά πάντως καταγράφω στα θετικά ότι στο αεροδρόμιο της Άγκυρας τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα υποδέχθηκαν ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Φουάτ Οκτάι και η υπουργός Εμπορίου Ρουχσάρ Πεκτζάν.
Το Κυπριακό και η μείωση της έντασης στο Αιγαίο, το Μεταναστευτικό και η ασφάλεια των συνόρων, οι εντάσεις στον δημόσιο λόγο, η οικονομία και ο περίφημος αγωγός ήταν τα θέματα ατζέντας.
Αλήθεια είναι καθόλου μετρήσιμη η πρόοδος μιας τέτοιας κορυφαίας επαφής?
Ωστόσο αν ανατρέξει κανείς στην ουσία της συνάντησης, αυτή εξαντλείται απλά στην δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού που ανέφερε γλαφυρά ότι “Έχουμε τη δυνατότητα να πιάσουμε ξανά το νήμα ενός ειλικρινούς διαλόγου”.
Αυτή ακριβώς η τοποθέτηση θα είχε αξία και θα μπορούσε να οδηγήσει σε γόνιμη συζήτηση αν είχε ειπωθεί χτες για πρώτη φορά.
Τα τελευταία 40 χρόνια όμως, από τότε που είχαμε ασπρόμαυρη TV στο σπίτι, ακούω τους εκάστοτε ηγέτες να μιλούν για δυνατότητα, ευκαιρία, μοναδική συγκυρία και νέα αρχή.
Όχι, πλέον κάνεις, δεν πιστεύει ότι έχουν ισχύ αυτές οι ατάκες ψυγείου…
