Αλέκος Μαρινάκης: «ο λαός απαντά δυναμική στην ένταση της καταστολής»

Γράφει ο Αλέκος Μαρινάκης, Γραμματέας της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση:

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση σωματείων, φορέων και κατοίκων στη Νέα Σμύρνη, τα συλλαλητήρια της νεολαίας κι εδώ στην Κρήτη, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας μαζικών φορέων, έδωσαν μαχητική απάντηση στον κρατικό αυταρχισμό και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει τον λαό, να βάλει στον πάγο τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του. Η μεγάλη κινητοποίηση του λαού ακύρωσε το σχέδιο της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τους σχεδιασμούς της, δίνοντας κάλυψη στην αστυνομική βία και αξιοποιώντας επεισόδια όπως αυτά που στήθηκαν στη Νέα Σμύρνη από ύποπτους μηχανισμούς, με τη συνδρομή προβοκατόρικων στοιχείων, χωρίς να καταφέρουν να αμαυρώσουν τις κινητοποιήσεις.

Το έδαφος για την ένταση της κρατικής καταστολής στρώνεται χρόνια τώρα από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, καθώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε αυτήν την κατεύθυνση.

Αυτό προσπαθούν να κρύψουν όμως και δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζει την κλιμάκωση της καταστολής ως αποκλειστικότητα της «δεξιάς» ΝΔ, ως δείγμα «αποτυχίας» της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής της, ως θέμα «δημοκρατίας». Γιατί το γαϊτανάκι του αυταρχισμού η ΝΔ το πήρε από το ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση ξανάβγαλε τις «αύρες» στους δρόμους ενάντια σε νεολαίους διαδηλωτές.Δεν ξεχνάμε την άγρια καταστολή της φοιτητικής διαδήλωσης μπροστά στο άγαλμα του Τρούμαν τον Απρίλη του 2018, το χτύπημα αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων, τον προπηλακισμό συνταξιούχων κ.λπ.

Κοινή πρακτική τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι οι διαδοχικοί νόμοι για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, και ενώ ήδη τα αστικά δικαστήρια βγάζουν «παράνομες» 9 στις 10 απεργίες, ανοίγοντας δρόμο για ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στα σωματεία, ως την «άλλη όψη» των αντεργατικών ανατροπών και της έντασης της εκμετάλλευσης.

Τέτοια είναι και τα αντιδραστικά νομοθετήματα με στόχο να «θωρακιστούν» οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, από την ποινικοποίηση του αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς επί ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την «αποστείρωση» των πανεπιστημίων από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, με «αποκορύφωμα» τον νόμο Χρυσοχοΐδη – Κεραμέως για αστυνομία μέσα στις σχολές, που θα περιφρουρεί το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση».

Τέτοια,επίσης, είναι ο κατάπτυστος νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων με στόχο το εργατικό – λαϊκό κίνημα, οι Οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ «για την αντιμετώπιση του ριζοσπαστισμού» που μαζί ενσωμάτωσαν στην ελληνική νομοθεσία, βάζοντας στο στόχαστρο την ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πάλη του λαού και τη δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, όπως ήδη γίνεται σε χώρες – μέλη της ΕΕ.

Τέτοιοι είναι οι «τρομονόμοι», που έχουν αποδέκτη το εργατικό – λαϊκό κίνημα, αλλά και το τεράστιο πλέγμα παρακολούθησης και χαφιεδισμού, από τις βάσεις βιομετρικών δεδομένων μέχρι τις παρακολουθήσεις με στόχο την πάλη σωματείων και φορέων. Πάνω εκεί οξύνονται η καταστολή, η τρομοκρατία, η βία απέναντι στον «εχθρό λαό».

Όλα αυτά δεν είναι «εμμονές» μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος, δεν είναι κάποιοι «ακραίοι θύλακες» των δυνάμεων καταστολής που πρέπει να ελεγχθούν, δεν αντιμετωπίζονται με μέτρα «ρύθμισης της καταστολής», όπως προτείνουν διάφορα πολιτικά κόμματα και νομικοί.

Ειδικά τώρα που η λαϊκή δυσαρέσκεια δυναμώνει εξαιτίας της διαχείρισης της πανδημίας σε βάρος των λαϊκών αναγκών, της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, η ένταση της καταστολής είναι απαραίτητο συμπλήρωμα των προσπαθειών χειραγώγησης από την κυβέρνηση, το κράτος, τα αστικά επιτελεία.

Δεν θα τους περάσει! Το μήνυμα αυτό στέλνει η «οργανωμένη απειθαρχία» χιλιάδων εργαζομένων, λαού και νεολαίας, που παλεύουν συγκροτημένα μέσα από τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς για μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων τους, για την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Που πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την καταστολή, ξεσκεπάζοντας τις ευθύνες της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων για τη θωράκιση του κράτους, που συνθλίβει τις ανάγκες του λαού και απαντά με βία στις δίκαιες διεκδικήσεις του, για να θωρακίσει τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου.