Ανέπνευσαν αέρα Ολύμπιων Θεών | Κισαμίτες στην κορυφή «Μύτικας» (συνέντευξη – εντυπωσιακές εικόνες)

Ανάβαση με προορισμό την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας και δεύτερη σε ύψος στα Βαλκάνια, αποφάσισε να πραγματοποιήσει ο Κισαμίτης, Γιώργος Μαρεντάκης με την παρέα του. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο biskotto.gr, περιγράφει την εμπειρία του και με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό του Γιώργου Ψωματάκη μας ταξιδεύει στις κορυφές του Ολύμπου.

Η φιλόδοξη και τολμηρή παρέα, αφηγήθηκε τις ανεπανάληπτες εμπειρίες της από την κορυφή του Δωδεκάθεου στο biskotto.gr.

– Πείτε μας λίγα λόγια για τη διαδρομή και την 1η μέρα της εκδρομής

-Για τη συγκεκριμένη διαδρομή χρειάζεται αυτοκίνητο «offroad» και γι΄ αυτό τον λόγο νοικιάσαμε ένα τζιπ για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μας.

Την πρώτη μέρα λοιπόν, με προορισμό τους πρόποδες του Ολύμπου και πιο συγκεκριμένα το Λιτόχωρο Κατερίνης, ξεκινήσαμε κατά τις απογευματινές ώρες από την Αθήνα. Μετά από μία διαδρομή περίπου τεσσάρων ωρών κι ενώ είχε ήδη νυχτώσει, φτάσαμε στο νυχτερινό μας κατάλυμα, ένα ορειβατικό καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Θεσσαλονίκης στο λιμάνι του Λιτόχωρου, απολαμβάνοντας μία παγωμένη μπύρα στη σκοτεινή αυλή του καταφυγίου.

-Πώς κινηθήκατε κατά την επόμενη ημέρα;

-Η δεύτερη μέρα μας βρήκε στο ίδιο τραπέζι που πίναμε χθες τις μπύρες, αυτή τη φορά για το πρωινό μας, σχεδιάζοντας παράλληλα το πρόγραμμα των επόμενων ημερών.

Στα 2.500 μ. φτάνουμε στο ορειβατικό καταφύγιο έκτακτης ανάγκης με ονομασία «Χρηστάκη». Μετά από μία γρήγορη περιήγηση του χώρου, ξεκινήσαμε την ανάβαση.

–Εικάζω ότι καταγράψατε με τον φακό και τα μάτια σας, ανεπανάληπτες εικόνες κατά την αναρρίχηση. Είναι μήπως αυτό το μεγαλύτερο δέλεαρ για να το τολμήσει κανείς;

-Είναι μοναδικό να βλέπεις ογκώδη άγρια ζώα σε παρθένα γη. Οι επιβλητικοί «Φύλακες» του Ολύμπου και τα περήφανα άλογα δίνουν «αίγλη» και χρώμα στην κορυφαία ελληνική πατημασιά.

-Πείτε μας λίγα λόγια για το σημείο εκκίνησης και το μονοπάτι που ακολουθήσατε

-Το μονοπάτι για την κορυφή, αρχικά ήταν εύκολο, αλλά με έντονες υψομετρικές διακυμάνσεις. Οι καιρικές συνθήκες ήταν με το μέρος μας, δίνοντάς μας τη δυνατότητα θέασης ενός απόλυτα επιβλητικού, γυμνού, αλπικού τοπίου.

–Κατά την ανάβαση σας δυσκόλεψε κάποιο σημείο;

-Ναι, φτάνοντας στην κορυφή «Σκάλα» (2.866 μ.), συνειδητοποιήσαμε πως για τον Μύτικα, η πορεία ήταν γεμάτη με επικίνδυνα και πολλά «εκτεθειμένα» σημεία.

Με πολλή προσοχή και συγκέντρωση καταφέραμε σε 45’ να πατήσουμε στα απόκρημνα βράχια της κορυφής αγκαλιά με την ελληνική σημαία.

Πραγματικά εκείνα τα δευτερόλεπτα, εκείνα τα λεπτά, είναι στιγμές και εμπειρίες που δεν περιγράφονται.

Μετά από λίγα λεπτά χαλάρωσης και ικανοποίησης, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ξεχνώντας την κούρασή μας, χαμένοι στο ηλιοβασίλεμα, ανάμεσα στις κορυφογραμμές.

–Μπορείτε να μας περιγράψετε τα συναισθήματα που νιώσατε όταν καταφέρατε να ανεβείτε στον πολυπόθητο Μύτικα του Ολύμπου;

-Δε μπορώ να βρω την ακριβή περιγραφή, ούτε να αποτυπώσω με λέξεις την εμπειρία αυτή, αλλά όπως είπε ένας οδηγός βουνών που συναντήσαμε τυχαία «Το βουνό είναι «θεϊκό».

-Αφού υλοποιήσατε τον σκοπό της αποστολής σας, πραγματοποιήσατε κάποια άλλη δραστηριότητα;

-Βέβαια, εκμεταλλευόμενοι την τοποθεσία, αποφασίσαμε να διασχίσουμε χαλαρά (σαν περίπατο) τις δασικές νοτιοανατολικές εκτάσεις του Ολύμπου, αλληλεπιδρώντας με τους υπόλοιπους ορειβάτες, μιας και το εν λόγω σημείο αποτελεί την πιο δημοφιλή εκκίνηση.

– Θα το κάνατε ξανά;

-Εννοείται! Με μόνη διαφορά το δέσιμο και το μονοπάτι. Θα το κάναμε χίλιες φορές, αλλά δεμένοι. Όταν αποφασίζεις να πας με ομάδα, είναι καλύτερο για λόγους ασφαλείας να είσαι δεμένος. Υπάρχουν αρκετά μονοπάτια και σκοπεύουμε να τα διασχίσουμε!