Ξεσπάσματα παιδικού θύμου | Τρόποι αντιμετώπισης

Σίγουρα, όλοι οι γονείς έχουν βρεθεί αντιμέτωποι μ’ ένα μικρό ή μεγάλο ξέσπασμα έντονου θυμού από το παιδί τους. Δεν είναι οι λίγες οι φορές που δε μπορούμε να προσδιορίσουμε του τι ακριβώς συνέβη αλλά και πώς να το αντιμετωπίσουμε αφότου ξεσπάσει. Αξίζει να αναφερθεί, πως όσο το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσει τις διόδους επικοινωνίας  και δεξιότητας τόσο το ξέσπασμα ή ακόμη κι η υστερία μειώνονται.

Σε κάθε περίπτωση, ως γονέα είναι λογικό να σας απασχολεί και ταυτόχρονα να σας ανησυχεί η ψυχοσύνθεση του παιδιού και πώς αυτή μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητά του.

Αντικειμενικά, είναι φυσιολογικό έως και αναμενόμενο, το παιδί να αντιδράσει σε ορισμένες καταστάσεις που ενδεχομένως να το κουράζουν, να το αγχώνουν, να το εκνευρίζουν ή κι ακόμη να το φοβίζουν.

Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί πως ο φόβος ή το άγχος μερικές φορές λειτουργεί ετεροχρονισμένα και κάνει την εμφάνισή του σε μία άλλη δεδομένη στιγμή. Η εμφάνιση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει χτυπήματα στο πάτωμα, ουρλιαχτά, κλωτσιές, εκτόξευση αντικείμενων ή και ακόμη να κρατάει την ανάσα του μέχρι να πάρει μελανό χρώμα.

Τρόποι αντιμετώπισης:

Αρχικά,  είναι αναγκαίο να διατηρείτε την ψυχραιμία σας και να παραμένετε υπομονετικά δίπλα στο παιδί μέχρι να ολοκληρωθεί το ξέσπασμα. Σε περίπτωση που παραιτηθείτε από την προσπάθεια ενδεχομένως το παιδί να νιώσει ότι το εγκαταλείπετε.

Να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι εσείς είστε ο ενήλικας. Το παιδί δεν εμφανίζει την ίδια ένταση σε κάθε ξέσπασμα, επομένως δε γνωρίζετε τη διάρκειά της. Ανεξάρτητα εάν συμβαίνει στο σπίτι ή σε δημόσιο χώρο, το παιδί όταν βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση δε μπορεί να κατανοήσει τα λόγια σας. Επομένως, μην προσπαθήσετε να συζητήσετε και μη συμβιβαστείτε μόνο και μόνο για να σταματήσει να ουρλιάζει ή να χτυπιέται. Σε περίπτωση που χτυπάει τους γύρω του ή τον εαυτό του τότε εξασφαλίζετε ένα σημείο που θα είναι ασφαλές.

Ρωτήστε το εάν θέλει να συζητήσετε. Όταν περάσει η καταιγίδα, κατεβείτε στο ύψος το παιδιού και ρωτήστε το εάν θέλει να συζητήσετε. Η πραγματική συζήτηση είναι καίριας σημασίας για τη σχέση γονέα-παιδιού. Προσπαθήστε να  ακούσετε και να κατανοήσετε την εξήγησή του. Τη δική του θεώρηση.

Παρατηρείστε τις αιτίες πρόκλησης των υστεριών. Μεριμνήστε για τη σωστή ξεκούραση, διατροφή και ενημέρωση αλλαγών του προγράμματος που ακολουθούν στην καθημερινή ρουτίνα. Προτείνετε δραστηριότητες ή ασχολίες και δώστε του τη δυνατότητα να επιλέξει.

Η συχνότητα εμφάνισης υστεριών

Σε περίπτωση που τα ξεσπάσματα είναι σε πολύ μεγάλη συχνότητα, τότε θα χρειαστεί να συμβουλευτείτε τον γιατρό ή τον παιδοψυχολόγο σας. Συνήθως, η εν λόγω περίπτωση προκύπτει όταν υπάρξει μία πολύ μεγάλη αλλαγή στη ζωή του παιδιού, όταν το ενδοοικογενειακό περιβάλλον βρίσκεται σε σύγχυση ή σε σχετική «απόσταση» από το παιδί.