23χρονη Κρητικιά με κορωνοϊό | «ένα μήνα μετά και ακόμη με δείχνουν με το δάχτυλο»

Τη δική της προσωπική εμπειρία, τόσο με τον κορωνοϊό, όσο και με την αντιμετώπιση των γύρω της, περιγράφει η Κρητικιά 23χρονη φοιτήτρια που σπουδάζει στο Ρέθυμνο.

Η Κάτια Χατζηγεωργίου, η οποία διαγνώστηκε με κορωνοϊό στις 12 Αυγούστου, γράφει στο neakriti.gr για όλα όσα βίωσε αφότου διαγνώστηκε θετική.

Βρισκόμαστε στην 19η Σεπτεμβρίου. Ένα μήνα μετά.

Ένα μήνα μετά και ακόμη ακούω κακόβουλα σχόλια και άσχημες αντιδράσεις. Ξέρεις, από αυτές που κανείς ποτέ δεν λέει μπροστά σου, γιατί η εικόνα του καλού και συμπονετικού «πουλάει» καλύτερα! Όταν όμως, γυρίσεις την πλάτη σου, λίγα βήματα πιο πέρα, μπορείς, ήδη, να ακούσεις τους ψίθυρους. Είναι αρκετά σκληρό, να ακούς κακοπροαίρετα σχόλια από άτομα που ούτε καν σε γνωρίζουν. Ήρθε η ώρα λοιπόν, η ιστορία αυτή να ειπωθεί και από την άλλη πλευρά:

Βρισκόμαστε μέσα Μαρτίου. Όλα κυλούν φυσιολογικά, ώσπου μια πανδημία φτάνει δίπλα σου. Και θα μου πεις δεν το περίμενες; Όταν όλος ο πλανήτης μαστίζεται από τον συγκεκριμένο ιό, εμείς προφανώς πιστεύαμε πως θα γλιτώσουμε! Κλεινόμαστε σε υποχρεωτική καραντίνα για σχεδόν τρεις μήνες.

Σε αυτή την καραντίνα, επιλέγεις να μην δεις τους φίλους σου, επιλέγεις να μην συναναστραφείς με παππούδες και γιαγιάδες, επιλέγεις να τηρήσεις όλα τα μέτρα, επιλέγεις να μην κάνεις καραντίνα με 20 φίλους σε διάφορα σπίτια. Γιατί; Γιατί σέβεσαι όσους αγαπάς, σέβεσαι τον παππού σου που είναι ηλικιωμένος, σέβεσαι τον μπαμπά σου που είναι καρδιακός, σέβεσαι τον μικρό σου αδερφό που έχει σοβαρά θέματα υγείας όντας μόνο 12 ετών.

Με την λήξη της καραντίνας, όλα φάνηκαν σαν να γύρισαν στους παλιούς ρυθμούς. Λάθος!

Όταν λοιπόν, μαζευτήκαμε ξανά, πολλά άτομα, φίλοι, στον τόπο που σπουδάζουμε, τα μέτρα άρχισαν να «ξεθωριάζουν» και ο κίνδυνος να απομακρύνεται. Η ατάκα «σε εμένα θα τύχει;» ή «είμαι μόλις 23, οι νέοι δεν κινδυνεύουν» «έπαιζε» παντού.

Με το ίδιο σκεπτικό, έτσι και εγώ, αντιμετώπισα ελαφρά την κατάσταση και δεν έδωσα την απαιτούμενη σοβαρότητα. Το πόσο λάθος ήταν η στάση αυτή, φάνηκε αρκετά γρήγορα, όταν πάσχεις από άσθμα.

Ο κορωνοϊός είναι μια ασθένεια που προσβάλει κατά κύριο λόγο το αναπνευστικό μας σύστημα, μπορείς λοιπόν να υποθέσεις τι σήμαινε αυτό για εμένα. Διαγνώστηκα με κορωνοϊό! Η πρώτη σκέψη ήταν να ενημερώσω τα άτομα που έχω συναναστραφεί, για να προστατευτούν και αυτοί με την σειρά τους να προστατεύσουν τους υπόλοιπους.

Από αυτό ξεκινάει το μεγάλο παραμύθι, το παραμύθι του ότι «το ήξερε και έβγαινε» (γιατί ως γνωστόν εγώ έχω… κάνει και Πυθία και μπορώ να προβλέπω το μέλλον).

Το πρόβλημα όμως, ακόμη δεν το αντιλήφθηκες… Τι άνθρωπος πρέπει να είσαι για να ξεστομίσεις την φράση «το ήξερε και έβγαινε» πάρε ένα λεπτό, σκέψου το!

Όταν φτάνεις στο σημείο να πεις κάτι τόσο βαρύ, το πρόβλημα είναι δικό σου, όχι δικό μου. Από την μέρα που ενημερώθηκα από το νοσοκομείο και για τις επόμενες 14 ημέρες, έκανα ακριβώς ότι προβλέπει ο ΕΟΔΥ. Επίσης σε ενημερώνω, πως αν το ήξερα εγώ νωρίτερα, τότε σίγουρα θα το ήξερες και εσύ, μιας και κάθε μέρα το νοσοκομείο στέλνει τα κρούσματα στον Οργανισμό Υγείας και δημοσιεύονται και στην εφημερίδα! (Απλά σε ενημερώνω για το ποσό μικρόμυαλος είσαι).

Ατομική ευθύνη, μια λέξη που ενώ πολύ ακούσαμε, γρήγορα ξεχάσαμε. Και πρώτη εγώ, πληρώνοντας το τίμημα. Έβαλα σε κίνδυνο την υγεία μου, απλά για να βγω ένα βράδυ. Εγώ λοιπόν, επωμίστηκα τις συνέπειες. Εσύ τώρα, που είχες την άνεση να πεις την γνώμη σου, είσαι ο ίδιος που ήπιες κούπα από το ποτήρι μου και από αλλά 10 εκείνο το βράδυ, είσαι ο ίδιος που κατεβάζεις την μάσκα γιατί σε πνίγει, είσαι εκείνος που είχε λίγο πυρετό αλλά πήγε κανονικά στην δουλειά του, είσαι αυτός που δεν πίστεψε ποτέ στην ύπαρξη του κορωνοϊού, είσαι ο άνθρωπος που νόσησε αλλά δεν το είπε σε κανέναν! Εγώ είμαι εκείνη που βγήκε με τους φίλους της, όπως άλλωστε και εσύ, είμαι αυτή που μόλις ανέβασε λίγο πυρετό πήγε για εξετάσεις, είμαι αυτή που όταν έμαθε πως νοσεί σε ενημέρωσε για να σε προφυλάξει!

Πριν λοιπόν, σηκώσουμε το δάχτυλο να δείξουμε κάποιον, το βέλτιστο είναι να σκεφτούμε ποσό καθαρά είναι τα χέρια μας!

Ξέρω άτομα στο Ρέθυμνο που νοσήσαν, αλλά δεν το είπαν σε κανέναν, σε άτομα που έχουν πυρετό αλλά συνεχίζουν να βγαίνουν, ξέρω άτομα που γύρισαν από διακοπές σε νησιά και δεν εξετάστηκαν, ούτε όμως έμειναν σε καραντίνα. Ξέρω όμως πολύ καλύτερα τι άνθρωπος είμαι εγώ, αλλά φάνηκε και τι άνθρωπος είσαι εσύ! Η υγεία είναι ένα πολύ λεπτό θέμα και δεν επιτρέπεται σε κανέναν, σε κανέναν όμως, να έχει γνώμη πάνω σε αυτό, η… κατινιά αντιλαμβάνομαι πως είναι μια ασχολία για όσους δεν έχουν προσωπική ζωή να ασχοληθούν! Αλλά όχι εδώ, όχι σε θέματα υγείας!

Επειδή λοιπόν, ο κορωνοϊός υπάρχει και οι Ιταλοί δεν ήταν ηθοποιοί και επειδή ανήκουμε στο λαό που δεν σκέφτεται τις συνέπειες, που δεν ζυγίζει τον κίνδυνο, που ξεχνάει την έννοια του σεβασμού προς τους γύρω του… Οι συνωμοσιολογίες του τύπου μας λένε ψέματα, ο ιός δεν υπάρχει κ.λπ., είναι το λιγότερο επικίνδυνες για την δημόσια υγεία. Αλλά πιο επικίνδυνοι, είμαστε εμείς οι ίδιοι, πρώτα για τους εαυτούς μας και έπειτα για τους γύρω μας.