ΙΜΚΣ | Εγκύκλιος Μεγάλης Τεσσαρακοστής από τον Μητροπολίτη Αφιλόχιο
Γράφει ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος:
«Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τὶ καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει,
καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι, ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς
ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν». (Κοντάκιο Μεγάλου Κανόνος)
«ι είναι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Περίοδος προσδοκίας και ελπίδας, περίοδος έντονου πνευματικού αγώνος και ασκήσεως· περίοδος εσωτερικής αναζήτησης του χαμένου μας εαυτού και επιστροφής στην οικία του Πατέρα· περίοδος που αρχίζει από το απόγευμα της σημερινής ημέρας, με τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, τον οποίο θα τελέσουμε εις την Ιερά Πατριαρχική Μονή Γωνιάς και καλούμε όλους σε κοινή προσευχή και συμμετοχή, και εκτείνεται έως και το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, όπου η Εκκλησία θα μας καλέσει να ανάψουμε την λαμπάδα της ψυχής μας από το Ανέσπερο Φως του Αναστημένου Χριστού μας.
Περίοδος, που καλείται ο πιστός, καλούμεθα όλοι εμείς που ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού και είμαστε μέλη του Σώματός Του, της Εκκλησίας, σε ένα ταξίδι στο βάθος του εαυτού μας, σε ένα ταξίδι της καρδιάς, για να ανακαλύψουμε την κρυμμένη παρουσία της αγάπης του Θεού μέσα μας, καθώς ο Ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε ότι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί». Ευκαιρία ετοιμασίας του εαυτού μας για να ζήσουμε το δικό μας Πάσχα που θα μας οδηγήσει και στην ολόφωτη χαρά της Εκκλησίας κατά την λαμπροφόρο νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου, το «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα».
Πόση θέληση και πόση διάθεση έχουμε να ταξιδέψουμε, να πορευτούμε, το μεγάλο αυτό πνευματικό ταξίδι; Ιδού το ερώτημα. Φαίνεται δύσκολη η απάντηση. Ιδιαίτερα σε εποχές πνευματικής σύγχυσης και αποχαύνωσης, αποπροσανατολισμού από τον στόχο· εποχές που οι εξουσίες νομοθετούν νόμους ενάντια στο θέλημα του Θεού· εποχές που αδειάζει η ψυχή του ανθρώπου από αρετή και χάρη Θεού και γεμίζει από πάθη, αδυναμίες, ιδέες και απόψεις που ζητούν αυτοδικαίωση, σε αυτή, λοιπόν, την εποχή που λησμονήσαμε τον Θεό και πιστέψαμε στον εαυτό μας, το ερώτημα πόση θέληση και επιθυμία νιώθουμε να πάψουμε να είμαστε περιπλανώμενοι και ναυαγοί της ζωής και να αναζητήσουμε τον χαμένο μας παράδεισο είναι πιο επιτακτικό από ποτέ.
Τώρα, λοιπόν, αγαπημένοι μου Χριστιανοί και Χριστιανές, που η πνευματική χρεοκοπία χτυπά την πόρτα της καρδιάς μας, τώρα που η ψυχή μας γέμισε από θάνατο, τώρα που το μυαλό μας είναι έρμαιο κάθε διανοητικής αγυρτείας, τώρα που τα παιδιά μας έχουν ανάγκη από την ανοιχτή αγκαλιά της αγάπης μας, από θαλπωρή, φροντίδα και προστασία για να μην τα κατασπαράξουν και καταστρέψουν οι προβατόσχημοι λύκοι των καιρών, που στο όνομα των όποιων «δικαιωματισμών», όπως ονομάζουν, βεβηλώνουν όχι μόνον την ιερότητα της οικογένειας, αλλά αυτής της ίδιας της ζωής· τώρα ήρθε η ώρα να αγωνιστούμε για να ανέβουμε πιο ψηλά. Ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε την καρδιά μας από τα πάθη. Να ερευνήσουμε τον εαυτό μας, τα βάθη του είναι και της ύπαρξής μας και να συνειδητοποιήσουμε πως πραγματική αμαρτία, τελικά, είναι το να ζούμε σαν να μην σαρκώθηκε ο Χριστός για εμάς, σαν να μην μας φανέρωσε, να μην μας χάρισε και αποκάλυψε την νέα, εν Χριστώ, ζωή.
Αυτή ακριβώς την νέα, εν Χριστώ ζωή, ανοίγει ενώπιόν μας η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Με την εγκράτεια και την νηστεία, με την προσευχή και την μετάνοια, με την άσκηση και τον αγώνα κατά των παθών, με την συνειδητή συμμετοχή μας στις εξόχου κάλλους Ιερές Ακολουθίες της περιόδου και την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Θεραπευτήριο πνευματικό. Μας δείχνει τον τρόπο και μας ανοίγει τον δρόμο της Χάρης του Θεού. Δρόμος ζωής, δρόμος αλήθειας, δρόμος χαράς και ελπίδας, δρόμος βεβαιότητας καθώς, ως σημειώνει και ο Απόστολος Παύλος: «τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; εὐχαριστῷ τῷ Θεῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν» -Ποιός θα με σώσει από τούτο το σώμα του θανάτου; Ευχαριστώ τον Θεό που με έσωσε δια μέσου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας (Ρωμ., ζ:24-25). Αφού ο μόνος δυνάμενος να μας σώσει είναι ο «πατήσας τόν θάνατον, θανάτῳ», Ιησούς Χριστός.
Ας αδράξουμε, αδελφοί μου αγαπημένοι, την πνευματική αυτή ευκαιρία της αγάπης του Θεού μας και ας γίνει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή του 2024, το ζωντανό αυτό σύμβολο ολόκληρης της ζωής του ανθρώπου, ευκαιρία – αιτία να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε Χριστιανοί, που σημαίνει πως είμαστε του Χριστού και ζούμε με τον Χριστό, και πως το αιώνιο λάθος του ανθρώπου είναι που φαντάζεται την ευτυχία σαν πραγματοποίηση των επιθυμιών του, όπως αναφέρει και ο Τολστόι. Καθαρός ο νους, καθαρή η καρδιά, καθαρό το σώμα, για να αναστηθεί, να ξυπνήσει η ψυχή μας από την ραστώνη, την ραθυμία των παθών και να ετοιμαστεί να υποδεχθεί τον Νυμφίο Χριστό, ίνα «ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν ἀνάστασιν», όπως εύχεται η Εκκλησία μας σε κάθε Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων. Γένοιτο, αγαπημένα παιδιά της Εκκλησίας μας. Καλή αντάμωση στο στάδιο των αρετών που από αύριο ανοίγεται ενώπιόν μας. Καρποφόροι και νικηφόροι οι πνευματικοί αγώνες πάντων ημών.
Ευχέτης πάντων.»
