Ο αγωνιστής, ο γιατρός, ο άνθρωπος | 13 χρόνια χωρίς τον Κωστή Νικηφοράκη

Σαν χθες, 2 Φεβρουαρίου, πριν 13 χρόνια έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος επιστήμονας, Κισαμίτης στην καταγωγή, γεννημένος το 1950. Ένας ιδιαίτερα αγαπητός άνθρωπος, ο Κωστής Νικηφοράκης.

Ανήσυχο πνεύμα, ανατρεπτικός, συμπαραστάτης και αλληλέγγυος στους αδύναμους όλου του κόσμου.

«Η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι»… φράση δική του, που την έκανε πράξη.

Η ζωή του συνδέθηκε με τη συλλογική δράση, ανοίγοντας νέους δρόμους, πάντα προς ενίσχυση όσων είχαν ανάγκη.
Τη δεκαετία του ’80 δημιούργησε στα Χανιά δομή που μοίραζε φαγητό σε περισσότερα από 600 άτομα. 
Υπήρξε πρωτεργάτης του χανιώτικου κινήματος αλληλεγγύης στους μετανάστες τους οποίους στήριξε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών). Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Χανίων 1994-1998 και νομαρχιακός σύμβουλος από το 1998  έως τον θάνατο του.
Τέλη του 1988 βρέθηκε σε αποστολή αλληλεγγύης στη δίκη πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία, όντας πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων.
Συνελήφθη, φυλακίστηκε και βρέθηκε σε δίκη με σοβαρές κατηγορίες.
Για την αθώωση και την επιστροφή των τεσσάρων στην Ελλάδα παρενέβη κίνημα συμπαράστασης  που επιτυγχάνει στο τέλος την απελευθέρωσή τους.

Ο γιατρός Κωστής Νικηφοράκης

Έδινε καθημερινά αγώνα εντός και εκτός του νοσοκομείου, τιμώντας τον όρκο του Ιπποκράτη. Το ήθος και η ευγένειά του δημιούργησαν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ εκείνου και των ασθενών του.

Χωρίς ίδιον όφελος αγωνιζόταν για τους άλλους, υπερασπιζόμενος τα κοινωνικά δικαιώματα.

Το 2002 ανήγγειλε τον επερχόμενο θάνατό του και εξέφρασε τις τελευταίες του επιθυμίες. Επιθυμίες που για εκείνον είχαν πάντα ιδιαίτερη, ξεχωριστή σημασία, σχετικά με τα καθημερινά ανθρώπινα καθήκοντα.