Πλημμυρισμένες καλλιέργειες – Προβλήματα και λύσεις

Ο υπερκορεσμός του εδάφους με πλημμυρικά νερά δημιουργεί αναερόβιες συνθήκες στο έδαφος. Η έλλειψη οξυγόνου στο έδαφος διαταράσσει την αναπνοή των ριζών, λόγω μιας σειράς χημικών αντιδράσεων, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των οξειδίων σιδήρου και μαγγανίου του εδάφους, αλλά και την ανάπτυξη των ριζών. Επιπλέον, τα ωφέλιμα αερόβια βακτήρια, όπως τα αμμωνιοποιητικά, νιτροποιητικά και τα αζωτοβακτήρια δεν λειτουργούν καλά ή καθόλου κάτω από ανεπάρκεια οξυγόνου.

Η αποσύνθεση και ανοργανοποίηση της οργανικής ουσίας, η δέσμευση του ατμοσφαιρικού αζώτου και η διαθεσιμότητα των θρεπτικών ουσιών στα φυτά εμποδίζονται. Αντίθετα, ενεργοποιούνται τα αναερόβια βακτήρια προκαλώντας απώλεια της αέριας μορφής αζώτου, έκλυση επιβλαβών αερίων και εμφάνιση ασθενειών στα φυτά.

Το αβοκάντο, τα εσπεριδοειδή και λιγότερο η ελιά είναι ευαίσθητα στην υπερβολική υγρασία στο έδαφος (κατάκλυση). Οι αντιδράσεις που συμβαίνουν ανάλογα με την καλλιέργεια μετά την κατάκλυση του εδάφους είναι η μάρανση και η πτώση των φύλλων, η μείωση του μεγέθους των φύλλων λόγω αναστολής της αύξησης, η παρεμπόδιση αύξησης της ρίζας και αν η κατάσταση διαρκεί η νέκρωση της ρίζας που μπορεί να προκαλέσει μέχρι και ξήρανση των φυτών.

Για να αποφεύγονται τέτοια προβλήματα, ιδιαίτερα σε επίπεδα εδάφη χωρίς καλή στράγγιση πρέπει να εγκαθίστανται στραγγιστικό δίκτυο σε βάθος μεγαλύτερο των 0,8 μ. που θα καταλήγουν σε στραγγιστικές τάφρους περιμετρικά του αγρού για να απομακρύνουν τα νερά στράγγισης.

Το δίκτυο μπορεί να είναι από ειδικούς διάτρητους σωλήνες τοποθετημένους στο ανάλογο βάθος ή στραγγιστικές τάφροι με χαλίκια στο πυθμένα πάχους 30-40 εκ., που στη συνέχεια καλύπτονται από έδαφος.