Ρωσική Ρουλέτα: Μπρος χαμός και πίσω “κρέμα”

Στον Πλατανιά και γενικότερα στον παραλιακό ιστό επικρατεί ένα χάος και η ανησυχία των πολιτών είναι έκδηλη.

Οι επιχειρηματιες έχουν χάσει τον ύπνο τους και οι κάθε λογής ασχολούμενοι με το τουριστικό μας προϊόν απλά προσεύχονται να μη χαθεί η σεζόν.

Το πρόσθετο τμήμα της γέφυρας πάνω από τον Ιάρδανο ποταμό Κυριακή πρωί ήταν κάτι σαν αξιοθέατο για μικρούς και μεγάλους. Σίγουρα όμως δεν είναι αξιόπιστη λύση για τη διέλευση χιλιάδων οχημάτων, βαρέων και μη, από και προς τον Πλατανιά.

Το καλοκαίρι μάλιστα ο όγκος αυτός, ως γνωστόν, πολλαπλασιάζεται και οι ώρες αιχμής είναι πολύ μεγαλύτερης διάρκειας.

Η γέφυρα που ωστόσο καλείται να δώσει “προσωρινή” λύση, δεν είναι λύση.

Και δεν είναι διότι :

— ο κόσμος είναι επιφυλακτικός και φοβάται τη διέλευση

— η ταλάντωση της επιτρέπει περιορισμένο αριθμό οχημάτων για ταυτόχρονη διέλευση.

— το πλάτος της επιβάλλει ΜΟΝΟΝ ένα ρεύμα κυκλοφορίας κι αυτό με πολύ αργές ταχύτητες.

— η φυσική της θέση δίπλα στον κόμβο απαιτεί επιπρόσθετες λύσεις συγχρονισμού.

Αυτή είναι η εικόνα “χαμού” και σύγχησης στο παραλιακό τμήμα, σε μια από τις πιο τουριστικές και προβεβλημένες γωνιές του Νομού.

Πάμε τώρα λίγο Νοτιότερα στον ΒΟΑΚ και συγκεκριμένα στο ύψος του Σταλού. Από το ρεπορτάζ έχετε δει ότι πρόκειται για Εθνική Οδό υψηλής επικινδυνότητας, δυστυχώς χωρίς σήμανση, χωρίς αστυνομική επιτήρηση, χωρίς πλάνο αποκατάστασης.

Πρόκειται για οδικό δίκτυο πολλαπλών κινδύνων που ο καθηγητής Ευθ. Λέκκας χαρακτήρισε “απροσπέλαστο” – με την έννοια της μη ασφάλειας – και που ανά πάσα στιγμή ελοχεύει ο κίνδυνος νέων κατολισθήσεων.

Το ότι δεν υπάρχει σήμανση και επιτήρηση από την Τροχαία μας προσβάλλει σαν λαό και καταδείχνει το χαμηλό επίπεδο ετοιμότητας της χώρας σε στοιχειώδεις κρίσεις.

Θα το πω απλά όσο μου το επιτρέπει ο θυμός και η απογοήτευση από αυτά που είδα.

Εμείς και οι επισκέπτες μας, εκείνοι δηλαδή που τροφοδοτούν τη χώρα με συνάλλαγμα και “αγοράζουν” το τουριστικό μας προϊόν, είμαστε απροστάτευτοι, γυμνοί.

Ερμαιο στη “σοκολατένια” κρέμα που χύνεται στην άσφαλτο απο το πρανές κατά μήκος του ΒΟΑΚ.

Σαν διακεκαυμένη ζώνη, σαν σε video game, σαν σε ταινία περιπέτειας.

Είμαστε δηλαδή τυχεροί ακόμη που είμαστε ζωντανοί σε αυτό το ανεύθυνο θέατρο παραλόγου.

Τυχεροί που δεν μας πήρε ακόμη μαζί του κάποιος ποταμός, η που δε μας καταπλάκωσαν ακόμη τα κοφτερά βράχια της Εθνικής με γαρνίρισμα τη γλυκιά σοκολατένια χωμάτινη κρέμα της…