Βία κατά των γυναικών | η σιωπή δε λύνει το πρόβλημα

Η κακοποίηση κατά των γυναικών αποτελεί ένα συχνό κοινωνικό πρόβλημα που εμφανίζεται σε όλες κοινωνίες χωρίς να κάνει διακρίσεις και σε πολλές μορφές, από σωματική βία, σεξουαλική παρενόχληση, ψυχολογική βία, οικονομική βία, κοινωνική απομόνωση μέχρι πρόωρους και καταναγκαστικούς γάμους και ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων.
Έτσι η 25η Νοεμβρίου έχει θεσμοθετηθεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, υπενθυμίζοντας μας ότι ολοένα και περισσότερες γυναίκες πέφτουν καθημερινά θύματα κακοποίησης ή βίας.

Η βία κατά των γυναικών στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, κατά τη διάρκεια του 2018 στα Συμβουλευτικά Κέντρα απευθύνθηκαν 4.909 γυναίκες, 286 γυναίκες φιλοξενήθηκαν στους Ξενώνες Φιλοξενίας, ενώ η Γραμμή SOS 15900 δέχθηκε 5.088 κλήσεις.
Από τις 5.088 κλήσεις του 2018, οι 4.116 (81%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας.
Συγκεκριμένα, οι 2.864 κλήσεις (70%) αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, ενώ οι 1.252 κλήσεις (30%), αφορούσαν σε καταγγελίες από τρίτα πρόσωπα.
Από τις 2.864 κλήσεις που αφορούσαν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 2.519 κλήσεις (87%) αφορούσαν σε ενδοοικογενειακή βία με δράστη κυρίως τον σύζυγο, οι 110 κλήσεις (4%) σε σεξουαλική παρενόχληση, οι 28 κλήσεις (1%) σε περιπτώσεις βιασμού, σε trafficking 2,0 (0%) σε περιπτώσεις πορνείας και 108 κλήσεις (4%) αφορούσαν σε καταγγελία άλλων μορφών βίας.

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των καταγγελιών, αφορούσαν περιπτώσεις έμφυλης βίας με την μορφή ενδοοικογενειακής βίας με κύριο δράστη τον σύζυγο. Οι πραγματικές διαστάσεις όμως του προβλήματος είναι άγνωστες καθώς υπάρχει έλλειμμα καταγραφής περιστατικών, καθώς τα θύματα διστάζουν να προχωρήσουν σε αναφορά/καταγγελία ή να αναζητήσουν βοήθεια, συνεχίζοντας να υπομένουν την βία.

«Γιατί όμως μία γυναίκα παραμένει σε μία σχέση κακοποίησης και δεν φεύγει;» είναι η πιο συχνή απορία των περισσότερων ανθρώπων όταν μία γυναίκα κακοποιείται από τον σύντροφο της. Η βία κατά των γυναικών συνήθως έχει τις ρίζες της στα κοινωνικά και στα παραδοσιακά πρότυπα για την οικογένεια αλλά και στις στερεότυπες αντιλήψεις με βάση το φύλο. Επομένως, οι γυναίκες παραμένουν ακόμα και μέχρι σήμερα δέσμιες των κοινωνικών και παραδοσιακών αντιλήψεων αλλά και των προκαταλήψεων και στερεότυπων σε σχέση με τον ρόλο του γυναικείου φύλου μέσα στην οικογένεια, πιστεύοντας στην υπεροχή των ανδρών. Η ντροπή, ο φόβος του οικογενειακού και κοινωνικού στιγματισμού και αποκλεισμού, αλλά και οι οικονομικές δυσκολίες, συμπεριλαμβανομένης και της ευθύνης των παιδιών είναι επίσης παράγοντες που οι γυναίκες κρατούν το στόμα τους κλειστό και μένουν σε μία σχέση κακοποίησης.

Τέλος, παρόλο που σήμερα μπορούμε να πούμε πως το κοινωνικό πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών αντιμετωπίζεται θετικά από την άποψη των παρεμβάσεων της πολιτείας αλλά και των φορέων για την εξάλειψη του καθώς και την προστασία των γυναικών-θυμάτων, παραμένει και διαιωνίζεται. Η σιωπή εξακολουθεί να σκιάζει τις γυναίκες-θύματα, φοβούμενες την κατακραυγή μέσα από οπισθοδρομικά και γελοία στερεότυπα. Επομένως, το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί αν οι ίδιες οι γυναίκες δεν αλλάξουν νοοτροπία και στάση, δηλαδή να βρουν την δύναμη να αντιδράσουν στις σχέσεις κακοποίησης και η αρχή για να γίνει το βήμα αυτό είναι ότι πρέπει να ξεσκεπάσουν το πέπλο της σιωπής.