Φυσική άσκηση από την παιδική ηλικία = Καλύτερη Υγεία
Αυτό αποτελεί το μότο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (2006) που παρατηρώντας τα επίπεδα της σωματικής δραστηριότητας των παιδιών να κατευθύνονται προς τη λάθος κατεύθυνση, επιγραμματικά αναφέρει τα ακόλουθα οφέλη της:
- Ισχυρότερα οστά και αρθρώσεις
- Μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη
- Μείωση του σωματικού λίπους
- Μεγαλύτερη ευελιξία
- Ένα πιο υγιές καρδιαγγειακό σύστημα (μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιακών παθήσεων και υψηλής αρτηριακής πίεσης)
- Μειωμένη πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη
- Περισσότερη ενέργεια
- Μεγαλύτερη ικανότητα αντιμετώπισης του στρες
- Βελτιώσεις στην αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση
- Μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή από σωματικά ενεργούς συνομηλίκους
- Ευκαιρίες δημιουργίας νέων φίλων
- Καλύτερη συγκέντρωση στο σχολείο
Ειδικότερα:
Ανάπτυξη κινητικών Δεξιοτήτων – Προώθηση υγιούς ανάπτυξης και εξέλιξης.
Αυξανόμενα ερευνητικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων στην παιδική ηλικία με τα μοτίβα της φυσικής δραστηριότητας κατά την ενηλικίωση. Η επάρκεια στις θεμελιώδεις κινητικές δεξιότητες από νεαρή ηλικία φαίνεται να είναι η κινητήριος δύναμη που θα προδιαθέσει ένα παιδί θετικά ή αρνητικά, ως προς τη συνεχιζόμενη ή μη ενασχόληση με φυσικές δραστηριότητες. (Reilly, 2008). Αποτελέσματα έρευνας αποδεικνύουν την σημαντική βελτίωση των κινητικών δεξιοτήτων σε παιδιά που εφαρμόστηκαν στοχευόμενα προγράμματα φυσικής δραστηριότητας (Ζαχοπούλου Ε., 2004).
Παρεμποδίζει την συγκέντρωση περιττού βάρους στις μικρές ηλικίες – Πρόληψη Παχυσαρκίας.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organization – WHO, 2011) εκτιμάται πως περισσότερα από 42 εκατομμύρια παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι υπέρβαρα. Μεταξύ των πολλαπλών αλληλεπιδράσεων περιβαλλοντικών και βιολογικών παραγόντων, εκτιμάται ότι η παχυσαρκία συνδέεται με την φυσική δραστηριότητα. Σε συνδυασμό με την διαπίστωση ότι, η προσχολική και πρώιμη σχολική ηλικία είναι η περίοδος όπου διαμορφώνονται και καθιερώνονται οι διατροφικές συνήθειες των παιδιών (Birch & Fisher, 1998) συμπεραίνουμε πόσο κρίσιμη είναι η προληπτική παρέμβαση στην ηλικία αυτή. Μακροχρόνιες έρευνες αποδεικνύουν πως όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας παιδιών μικρής ηλικίας, τόσο μικρότερη είναι η αύξηση του σωματικού λίπους καθώς μεγαλώνουν (Moore et al.,1995).
Βελτιώνει την καρδιαγγειακή υγεία.
Η ανάπτυξη καρδιαγγειακών παθήσεων έχει αποδειχθεί ότι ξεκινά από την παιδική ηλικία (McGill HC Jr et al., 2000), καθώς οι παράγοντες κινδύνου όπως η αυξημένη χοληστερόλη και η αρτηριακή πίεση που εντοπίστηκαν σε αυτή την ηλικία ακολουθούν τα παιδιά μέχρι να γίνουν ενήλικες ( Berenson GS,2002). Σε διαχρονικές μελέτες αποδεικνύεται ότι τα κινητικά δραστήρια παιδιά παρουσιάζουν μειωμένα επίπεδα συνολικής χοληστερόλης HDL («κακής» δηλαδή) χοληστερόλης και γλυκεριδίων (Metcalf et al., 2008).
Συντελεί στην Οστική και Σκελετική Υγεία.
Σύμφωνα με έρευνες (Specker & Binkley, 2003) η άσκηση κατά την παιδική ηλικία αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες για την αύξηση της οστικής μάζας γεγονός που καθιστά τα οστά ισχυρότερα και πιο ανθεκτικά στα κατάγματα. Η άσκηση βοηθά στην ενίσχυση των μυών, γεγονός που βελτιώνει το συντονισμό και την ισορροπία. Ένα παιδί με καλό συντονισμό και ισορροπία είναι λιγότερο πιθανό να πέσει ή να έχει κατάγματα(National Institute of Health, 2013). Ιδιαίτερα αποτελεσματικές για την οστική πυκνότητα φαίνεται να είναι δραστηριότητες στις οποίες τα παιδιά σηκώνουν το βάρος του σώματός τους ( ΜcKelvie,2000).
Η Φυσική Δραστηριότητα αποτελεί ένα στοιχείο ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη κάθε παιδιού που θέτει τα θεμέλια για μια υγιή ζωή!
