Ελαφονήσι έρευνα | υποδοχή με μπάρα, «κράχτες», ποδαρόδρομο και παράπονα (μέρος Α’)

Ο επισκέπτης στην Κρήτη, είτε από την εγχώρια τουριστική αγορά είτε και ερχόμενος από το εξωτερικό, επιθυμεί διακαώς να κατέβει στο Ελαφονήσι.

Από τις εικόνες που έχει δει στο διαδίκτυο, από την επαναλαμβανόμενη μέσω των τουριστικών πρακτορείων καμπάνια, ακόμα και από όσα άκουσε από φίλους και γνωστούς.
Το ερώτημα που τίθενται είναι ακριβώς το αν η φήμη σε παγκόσμια κλίμακα και η αίγλη της παραλίας συνάδει και ταυτίζεται με την αντίστοιχη υποδοχή και φιλοξενία.

Σε αυτό το πρώτο μέρος της έρευνας που κάναμε στο Ελαφονήσι θα επικεντρωθούμε σε τρεις κύριους άξονες.

Προσβασιμότητα – υποδοχή – πάρκινγκ – πρώτες εντυπώσεις

Η προσβασιμότητα ως γνωστόν έχει δυσκολέψει πολύ μετά την τοποθέτηση της μπάρας καθώς το νομοθετικό πλαίσιο αυτό προέβλεπε. Το περπάτημα για 300 και πλέον μέτρα κάτω από το δυνατό ήλιο και ειδικότερα η επιστροφή σε μία ανηφορική διαδρομή, δεν συνιστάται για μεγάλες ηλικίες ή για ευπαθείς ομάδες με προβλήματα υγείας.
Αυτό είναι ένα μεγάλο «αγκάθι» για τους ηλικιωμένους επισκέπτες.

Επίσης αντιαισθητικό και καθόλου φιλόξενο είναι το γεγονός ότι στο κυνήγι των πελατών κάποιοι τοποθέτησαν «κράχτες» στο δρόμο για να υποδέχονται τα ΙΧ που αναζητούν χώρο στάθμευσης. Πρακτική δεκαετίας ‘80 που και ξεπερασμένη θεωρείται, μα και εξόχως ενοχλητική.

Αυτό είναι ίσως και μεγαλύτερο ζήτημα αν αναλογιστεί κανείς τις πάμπολλες καταγγελίες από επισκέπτες που μιλούν για «αναγκαστική» επιλογή.

Αρκετές είναι και οι δυσμενείς παρατηρήσεις και τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο που κάνουν λόγο για αθέμιτο ανταγωνισμό και οπισθοδρομικές εικόνες για το οικονομικό κέρδος.

Η έρευνά μας παραθέτει ορισμένες από αυτές τις παρατηρήσεις καθώς και εικόνες από το σημείο.

Ζακέλ – Παουλίν – Σιμόν (επισκέπτες από Γαλλία): «θα μπορούσαμε να δούμε τι επιλογές έχουμε, αλλά δεν προλάβαμε. Ο τύπος σε καθοδηγεί με ένταση και βιασύνη στο πάρκινγκ ώστε να νομίζεις πως δεν έχεις εναλλακτική. Πολύ άσχημο και σίγουρα όχι ευγενικό».

Άννα – Γεωργία – Ειρήνη – Στέφανος (φοιτητές από Θεσσαλονίκη): «νοικιάσαμε αυτοκίνητο, το είχαμε κάνει και πέρυσι. Αυτός ο «εξαναγκασμός» σίγουρα δεν είναι Κρητική φιλοξενία».

(6-7 Ιταλοί επισκέπτες με μίνι βαν): «μπήκαμε στο πάρκινγκ και βγήκαμε διότι αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Παρκάραμε τελικά αλλού. Η ευγένεια και η σωστή υποδοχή ήταν πάντα για τους Έλληνες ένα πλεονέκτημα, γιατί να το χαλάσουν τώρα;»

(4μελής οικογένεια από Ανατολική Κρήτη): «ας βάλουν ταμπέλες πιο πάνω να ξέρουμε τι επιλογές έχουμε. Δεν είναι ωραίο ούτε ευγενικό να μας βλέπουν λες και είμαστε Ευρώ».

Στο διαδίκτυο αντίστοιχα αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι: «σε κάνουν να πιστεύεις ότι πρέπει να παρκάρεις εκεί διότι δεν θα βρεις αλλού, ενώ υπάρχουν θέσεις και διαθεσιμότητα πιο κοντά στην παραλία».

Όλα αυτά βέβαια δημιουργούν και συνθήκη αθέμιτου ανταγωνισμού, κάτι το οποίο δεν έχει περάσει απαρατήρητο. Και σίγουρα αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κερδίσεις τον επισκέπτη, με αυτό που λέμε «πρώτες εντυπώσεις».

Στο αυριανό Β’ μέρος θα δούμε πόσο καθαρή διατηρείται η παραλία, αν οι επισκέπτες είναι ευχαριστημένοι από τις παροχές, τη διαθεσιμότητα των ομπρελοκαθισμάτων και τις τιμές για τα βασικά αναγκαία ήδη από τις καντίνες εκεί. Επίσης την αλόγιστη χρήση προστατευόμενων χωρών εντός της παραλίας και το προφίλ των επισκεπτών. Ποιοι ξοδεύουν λιγότερα και ποιοι αφήνουν ζωντανό συνάλλαγμα.
Πόσες ώρες παραμένουν στην παραλία και ποιες είναι οι αγαπημένες τους συνήθειες.