Αρλέτα… | 3 χρόνια από το δικό της «ναυάγιο»
Πέρασαν τρία χρόνια κιόλας, από τότε που έφυγε εκείνο το γελαστό, γλυκό κορίτσι, με το σγουρό κεφάλι και το παιχνιδιάρικο βλέμμα…Και μόνο αυτά;; Ας πούμε δυο λόγια,για την βαθύτατη καλλιέργεια που επέδειξε ως άνθρωπος, ως προσωπικότητα Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, και ως τραγουδοποιός ποιότητας, που άφησε σημάδι βαθύ, στον Ελληνικό χρόνο…
Επαγγελματίας σοβαρή, μουσικός ανήσυχη, συνεργάτης τελειομανής…Θέλω όμως, να μείνω στο «μουσικό όργανο» της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ…Εκείνη την φωνή, στην οποία «ορχήθηκαν» όλες οι μελωδίες της Ελληνικότητας…
Των κυμάτων, όλες οι…ερωτικές εξομολογήσεις των αέρηδων στα φυλλώματα της πρώτης Άνοιξης…, κι όλος ο γλυκός λυγμός της εφηβικής καρδιάς, κάθε ξημέρωμα….
Η Αρλέτα μας, είχε ακόμη να δώσει…έτσι καθώς πορεύτηκε με εμμονή στην ποιότητα, εμπνευσμένη, τρυφερή, ευαίσθητη…
«Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες,…τώρα βροχή…Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες…τώρα σιωπή»
ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗ….Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΗΧΟΣ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ, ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΙ…ΠΑΝΤΑ…
