Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου… η επόμενη μέρα! | εκΦΡΑΣΕΙΣ

Γράφει η Θεώνη Κουτσουνάκη, Ηθοποιός – Σκηνοθέτης – Εργαστήρι διάΔρασης:

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου φέτος βρήκε ολόκληρη σχεδόν την ανθρωπότητα σε μία πρωτόγνωρη συνθήκη, αυτή του εγκλεισμού. Της Παγκόσμιας Επιβεβλημένης Απομόνωσης!

Θέατρο και απομόνωση είναι δύο έννοιες εντελώς αντιφατικές. Κι όμως φέτος καλούμαστε να τις ”συνδέσουμε” και ίσως κάτι να “συνθέσουμε” από αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι.

Αν πάρουμε από τα λόγια του Σαίξπηρ ότι “θέατρο είναι ο καθρέφτης, όπου η κοινωνία βλέπει το πρόσωπό της”, τώρα στη συγκυρία που είμαστε, ο καθένας “κοιτάζει” τον εαυτό του. Ο σκηνικός μας χώρος το σπίτι μας κι ο καθένας μας ως χαρακτήρας (ρόλος) έχει συγκεκριμένα πλαίσια στα οποία του επιτρέπεται να κινηθεί. Απόλυτα όλα στο που, πότε, γιατί θα δράσει για το οτιδήποτε. Τίποτα γενικό, όλα οργανωμένα και ταξινομημένα όπως σε μία καλά οργανωμένη θεατρική παράσταση.

Ο ιός, ο ατομικός μας θιασώτης για να σκηνοθετήσουμε ο καθένας το δικό του αφήγημα και να το παίξουμε στους εαυτούς μας.

Το θέατρο τροφοδοτείται από τη ζωή!
Τη ζωή που ερωτεύεται, που μάχεται, που συγκρούεται, που πολιτικοποιείται, που αντιστέκεται, που πολλαπλασιάζεται, που μοχθεί, που αισθάνεται, που …δεν παύει.
Και τώρα μοιάζει σα να έχει πάψει!

Άραγε το μετά- κορωνοϊού θέατρο, που ίσως να ονομαστεί Θέατρο της Δυστοπίας, τί ιστορίες θα μας αφηγηθεί;!
Όταν τα φώτα στις σκηνές θ’ανάψουν και πάλι, οι θέσεις θα γεμίσουν ξανά κι οι ηθοποιοί θα κληθούν να ερμηνεύσουν τους ρόλους τους σε ένα κοινό που μόλις θα έχει ολοκληρώσει την ατομική του παράσταση, άραγε ποιά “νέα τάξη πραγμάτων” θα κληθεί να υπηρετήσει…με ποιά νέα ζητήματα θα πρέπει ν’ αναμετρηθεί;!

Δύσκολα ερωτήματα για ν’απαντηθούν τώρα!

Τώρα όλοι “παίζουμε” το ρόλο μας, υπό τη σκιά του αοράτου θιασώτη μας. Τώρα ΟΛΟΙ έχουμε παράσταση…

Όταν με το καλό αυτή η “παράσταση” τελειώσει και χειροκροτήσουμε τους εαυτούς μας κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στην ψυχή και στο σώμα, θ’αφήσουμε όλα τα “έγκλειστα”, μαζί με μας συναισθήματα να ξεχυθούν στους δρόμους, στις πλατείες, στις αλάνες. Και τότε θ’ αφήσουμε τις αισθήσεις μας ελεύθερες, να μυρίσουν, ν’αγγίξουν, να δουν, να γευθούν, ν’ακούσουν.

Σημασία ΤΩΡΑ έχει ΟΛΟΙ να μείνουμε ΖΩΝΤΑΝΟΙ στη σκηνή μας και να παραμείνουμε ΖΩΝΤΑΝΟΙ για το χειροκρότημα.

Το “νέο” θέατρο θα εμπνευστεί από εμάς και θα έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον, για να μας αφηγηθεί αυτά που βιώνουμε τώρα.
ΤΟΤΕ που θα είμαστε ΟΛΟΙ ” ελεύθεροι” χωρίς επιβεβλημένους θιασώτες!

*Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου – 27 Μαρτίου

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου κάθε χρόνο αναλαμβάνει να αναθέσει σε έναν διεθνώς αναγνωρισμένο καλλιτέχνη ένα μήνυμα, που διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν από την έναρξη της παράστασης κάθε 27η Μαρτίου. Η αρχή έγινε το 1962. Το φετινό μήνυμα ανατέθηκε στον θεατρικό συγγραφέα από το Πακιστάν Shahid Nadeem.
“ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟ, ΈΝΑΝ ΕΥΓΕΝΗ ΡΟΛΟ, ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ,
ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΥΨΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ, ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ.” – απόσπασμα από το φετινό μήνυμα του Sh.Nadeem