Τα κατά Μάρκον…

Σαν σήμερα που λέτε λοιπόν εκεί στα Κυκλαδίτικα, στην Άνω Σύρα σαν ο αιώνας ο εικοστός είχε προχωρήσει στα πέντε χρονιά του, γεννήθηκε ένα παιδί.. Αρσενικό ήταν προικισμένο αφού μιαν ”αστραψιά” τ’ ουρανού σημάδεψε το γεννητάρι κατακούτελα….

Να ‘χει αρμονία και ήχο εσωτερικό μελωδικό λαϊκό…
Για να ”μέλπει”μερακλίδικα τα ρεμπέτικα τα μουρμούρικα τα αναστενάρικα και ”γκρινιάρικα”…Τους καημούς των φτωχών δηλαδή…
Πολύ φτωχών όμως. Τόσο που για χρόνια την τόση ανέχεια δεν τη πάλευαν…

Κι έγινε ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ ο…Πατριάρχης τροβαδούρος πριν από τον πόλεμο κι έλαμψε σε μια…τετράδα…
Την ξακουστή του, του ΠΕΙΡΑΙΩΣ ντε.

Μαζί με τους Δελιά και Πατουμτζή και Μπάτη και ονομαστοί κι αγαπησιάρηδες να πούμε στον Περαία τον γεμίσανε τα δυνατά
μύρα των ξεριζωμένων και τα ”περιθωριακά στενάγματα”.. των βασανισμένων, των δίχως προνόμια και δίχως χαρά.

Κι ύστερα έζησε τη λατρεία στη ”Φραγκοσυριανή” του που έγινε έμβλημα του χασάπικου…

Εκείνος βέβαια καμάρωνε και χόρευε λέει όλα τα ζεϊμπέκικα που ήταν καθώς έλεγε … ”Αυτά είναι τα πιστεύω και τα «πατερημά»…
Αυτά είναι… ”Και το ακαταμάχητο λεκτικό του Συριανού δεν το λησμονούμε εννοείται…

Ούτε και το ότι με τα ”έγχορδα μουρμουρητά” του γλυκά και μυστικά και βουρκωμένα μας άφησε αδιαμφισβήτητη ”Περιουσία” της οποίας την ”Πανευτυχή αποδοχή” έχουμε κάνει εδώ και δεκαετίες…
Και πόσες έπονται….

…..ΣΗΜΕΙΩΣΗ….. Τα κατά Μάρκον… Ολοκληρωμένο έργο αφιέρωμα στον Βαμβακάρη στο οποίο έδωσε Μελος ο Σταύρος Ξαρχάκος ….στους υπέροχους αυθεντικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου…