Το μοναδικό βιβλίο που γράφτηκε στο Άουσβιτς | μαρτυρίες για τις φρικαλεότητες του στρατοπέδου

Εβδομήντα πέντε χρόνια αφότου ο Eddy de Wind έγραψε το βιβλίο του μέσα στο Άουσβιτς – Μπιρκενάου, το έργο του αναμένεται να μεταφραστεί στα αγγλικά, αλλά και τουλάχιστον άλλες δέκα γλώσσες.  

Το «Τελευταία στάση Άουσβιτς: Η ιστορία επιβίωσής μου μέσα από το στρατόπεδο» (Last Stop Auschwitz: My Story of Survival From Within the Camp) γράφτηκε τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου των Ναζί.

Κρυμμένος κάτω από μία στίβα παλιών ρούχων, ο de Wind χρησιμοποίησε ένα σημειωματάριο και μολύβια για να καταγράψει τις περιγραφές του. Αγνοώντας το αν θα πέσει σε χέρια Ρώσων, Γερμανών, ή άλλων, ο Ολλανδοεβραίος κρατούμενος υπέγραφε με το όνομα Hans van Dam. To βιβλίο του είναι ένα κολάζ μαρτυριών για τις φρικαλεότητες στις οποίες έγινε μάρτυρας, αλλά και αισθημάτων για τη Φρίντερ, τη σύζυγό του που ήταν φυλακισμένη λίγα μέτρα μακριά από αυτόν, στο διαβόητο Μπλοκ 10.

Στο βιβλίο του ο de Wind έγραψε για την οσμή της «καιόμενης σάρκας» που αναδυόταν από την καμινάδα των κρεματορίων και πόσο αυτό τον στιγμάτισε: «Σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, αηδιάζεις, γιατί είσαι ένα ανθρώπινο ον και γιατί και ένας SS είναι “ανθρώπινο ον”» περιγράφει ο ίδιος. Παρότι το βιβλίο είχε εκδοθεί αρχικά στα ολλανδικά το 1946, δεν βρήκε ευρύ αναγνωστικό κοινό εκτός των ίδιων των επιζώντων του Ολοκαυτώματος.

Μετά τον θάνατό του, το 1987, τα μέλη της οικογένειάς του αποφάσισαν να εκδώσουν το βιβλίο του σε περισσότερες γλώσσες, ώστε να είναι προσβάσιμο και σε μεγαλύτερο κοινό. «Το βιβλίο αυτό είναι ίσως η μόνη περιγραφή που γράφτηκε επί τόπου και σε πραγματικό χρόνο εντός του στρατοπέδου θανάτου και δεν έχει επηρεαστεί από ξεθωριασμένες ή ανακριβείς αναμνήσεις, ούτε από ιστορίες ή μαρτυρίες που έγιναν γνωστές μεταγενέστερα» εξηγεί o Dorian de Wind, απόγονος της οικογένειας του συγγραφέα.

Η έκδοση του βιβλίου στα αγγλικά θεωρείται από την οικογένεια η πραγμάτωση μιας υπόσχεσης που είχε δώσει ο de Wind, τον Γενάρη του 1945, σε μία νεαρή Ολλανδή, τη Roosje που είχε συναντήσει στα χιονισμένα χωράφια γύρω από το Άουσβιτς. Το στρατόπεδο είχε μόλις απελευθερωθεί και οι άνθρωποι αναζητούσαν λυσσαλέα τροφή, τους αγαπημένους τους ή φάρμακα: «Ποτέ δεν θα πιστέψουν όσα τους πούμε για όλα αυτά, όταν επιστρέψουμε στην Ολλανδία» είχε πει η Roosje. «Θα πρέπει να κάνουμε τους εαυτούς μας πιστευτούς. Θα υπάρξουν επίσημες αναφορές που θα αποδεικνύουν την αλήθεια μας. Και αν κάποιος εξακολουθεί να μην πιστεύει, θα τον ρωτήσω: Τότε που είναι η μάνα μου, ο πατέρας μου, τα αδέρφια μου και δεκάδες χιλιάδες άλλοι;»

Πηγή: lifo.gr