Τρελή κι αδέσποτη παρ’ όλη την αγάπη…

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας…

Για τίτλο διαλέγω επί τούτου, στίχο του Μανώλη Ρασούλη…

Του Ηρακλειώτη στιχουργού που άρθρωσε νέο λόγο, που παρήγαγε αισθητική λυρισμού, κοινωνικής αντίληψης και προβληματισμού, με την τρυφερότητα την γνώση και την χαριτωμένη “αυθάδεια” του λεκτικού του, κι αγαπήθηκε πολύ…

Μ’ εκείνο το τρίο, Ξυδάκη, Ρασούλη, Παπάζογλου, συντελέστηκε το… αναμενόμενο! Επιφύλαξη από τις εταιρίες δίσκων, λατρεία από τον φοιτητόκοσμο, πρώτα, και πέρασμα “ανεπιστρεπτί” στην συνείδηση και την καρδιά του κόσμου…

Σαν σήμερα το 2011, ο Μανώλης Ρασούλης, ο πεισματάρης και ασυμβίβαστος, έφυγε, κρυφά, δίχως κανένα να ρωτήσει, και κανένα να λογαριάσει!..

Ύμνισε τη γυναίκα, την Βασίλισσα τσιγγάνα, την Σοφία, την Μαρία την… Χανιωτοπούλα στις μαντινάδες του, και τόνιζε πάντα πως η Γυναίκα είναι ίσως, ο πιο ευαίσθητος δέκτης!..

Ελάχιστη αναφορά, σήμερα, μ’ αυτή τη “σύμπτωση” που μου παραχώρησε το αλμανάκι μου, των δύο ημερομηνιών…

Θα επανέλθω για τη Γυναίκα! Το ήμισυ τ’ Ουρανού, με τις ατέλειωτες ιδιότητες της, και με τις “κάθιδρες προσπάθειες” να ολοκληρώνονται στο “φρύδι” του γκρεμού των δυσκολιών…

Των κόπων, των προσκομμάτων, των αγωνιών και των αγώνων, ως και αιματηρών…

Αυτοί εξ’ άλλου οι Αγώνες, σε συγκεκριμένο χρονικό ορόσημο, καθιέρωσαν την 8η του Μάρτη, Παγκοσμίως Ημέρα Αναφοράς.