Ξεριζωμός και μνήμες | Μικρά Ασία

Σχεδόν 100 χρόνια έχουν περάσει από την ήττα του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική εκστρατεία, η οποία είχε βαρύτατες συνέπειες στον ελληνισμό.

Ανυπολόγιστος ήταν ο αριθμός των Ελλήνων θυμάτων, οι οποίοι σ’ αυτήν την πολεμική αναμέτρηση υπέστησαν αιχμαλωσίες, κάθε είδους βιαιοπραγίες και εκτελέσεις με την πιο γνωστή να φέρει το όνομα «τάγματα εργασίας». Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων… Κάθε 14η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Τα απίστευτα δεινά που ακολούθησαν κατά τα επόμενα χρόνια (κακουχίες, αίμα, πόνος και βέβαια ο ερχομός 1,5 σχεδόν εκατομμυρίου εκπατρισμένων στο πάμφτωχο ελληνικό κράτος) καθιστούν το ιστορικό αυτό γεγονός αλησμόνητο.

«Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε η Σμύρνη μας! Γκρέμισε η ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει πού να κρυφτεί. Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλύτης άδραξε στα νύχια του κείνο το πλήθος και το αλάλιασε. Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι τον τρόμο. Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά. Λέει: Γονάτισε γκιαούρη! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου! Και ξεγυμνώνεται. ’νοιξε τα σκέλια σου! Και τ’ ανοίγει. Χόρεψε! Και χορεύει. Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται. Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις».

Απόσπασμα από τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδούς Σωτηρίου